“Σήμερα το Κίνημα της Ειρήνης έχει μια δική του … πολιτική, στην οποία συμφωνούν βασικά όλοι όσοι μετέχουν σ’ αυτό ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές τους πεποιθήσεις. Έχει γίνει μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη που κανείς δεν μπορεί ν’ αγνοήσει, που παίρνει δραστήρια και αποφασιστικά μέρος στις σύγχρονες διεθνείς εξελίξεις. … απαιτεί και αγωνίζεται για να υπογραφούν Συμφωνίες που να καθιερώνουν, να θεσμοθετούν την Ειρηνική Συνύπαρξη.
Μέσα σ’ αυτή την μεγάλη παγκόσμια στρατιά σωτηρίας της Ανθρωπότητας ο λαός και η νεολαία μας κρατούν τη δική τους τιμητική θέση. Έχουν τη δική τους συνεισφορά, τα δικά τους σύμβολα στους αγώνες για την Ειρήνη, τις δικές τους ωραίες μάχες για το πανανθρώπινο αυτό ιδανικό. Έχουν τον Νικηφορίδη και τον Λαμπράκη, την Πορεία του Μαραθώνα και την Εβδομάδα της Χιροσίμα. Προκάλεσαν και προκαλούν το ενδιαφέρον και τη συμπαράσταση όλων των ειρηνόφιλων της Οικουμένης”.
Τα παραπάνω έγραφε, μεταξύ άλλων, ο “Πρωτοπόρος”, έκδοση της Νεολαίας της ΕΔΑ στο φύλλο του που κυκλοφόρησε την Τρίτη 13 Αυγούστου 1963. Είχαν προηγηθεί οι εκδηλώσεις του Συνδέσμου για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό “Μπέρτραντ Ράσσελ” στην επέτειο της Χιροσίμα, στις οποίες η κυβέρνηση Πιπινέλη, διάδοχος εκείνης του αποδράσαντος Καραμανλή, “αντέταξε τα κλειστά σύνορα στους ξένους ειρηνόφιλους και τις κλειστές πόρτες των γηπέδων στους Έλληνες αγωνιστές της Ειρήνης”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
