Ποτέ δεν ξέχασα όσα ο πατέρας μου, Παντελής Παντελόγλου, που πολέμησε στην πρώτη γραμμή στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 μου διηγιόταν γι’ αυτόν τον πόλεμο – μια από τις διηγήσεις του αναφερόταν στον Θάνο Κωτσόπουλο, αυτό το διαμάντι της τέχνης, που ωστόσο σε κείνες τις συνθήκες κατηγορούσε εαυτόν που δεν χαρακτηρίζονταν και από ιδιότητες που μόνο μια αυθεντική λαϊκή ζωή προγενέστερη μπορούσε να του χαρίσει.
Ο λόγος όμως εδώ για ένα βιβλίο για τον Θάνο Κωτσόπουλο, ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1984 και εκτεινόταν, ογκώδες, σε 380 σελίδες – για το βιβλίο αυτό ο Βάιος Παγκουρέλης είχε γράψει τότε τα παρακάτω (βλ. “Διαβάζω” τεύχος 108, 19 Δεκεμβρίου 1984):
“Πολύχρονη (σε δεκαετίες μετρούμενη) η προσφορά του Θάνου Κωτσόπουλου, τόσο στο θέατρο (ηθοποιΐα, σκηνοθεσία, συγγραφή) όσο και στη λογοτεχνία. Και ο ογκώδης αυτός τόμος δίνει μια σχεδόν πλήρη εικόνα της προσφοράς αυτής με αποσπάσματα από κριτικές, συνεντεύξεις, ομιλίες, επιστολές και άλλο σχετικό υλικό, κατά κύριο λόγο της περιόδου 1932-1974, μα και μεταγενέστερο. Μια εικόνα, που πάει πέρα από τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη, καταγράφει και ευρύτερα στοιχεία για τον κόσμο που υπηρέτησε πιστά και δημιουργικά”.
Προσθέτω πως και στον κινηματογράφο ο Θάνος Κωτσόπουλος μάς έχει δώσει δείγματα γραφής και στην τηλεόραση, από καιρού εις καιρόν, αυτές προβάλλονται.
Κώστας Π. Παντελόγλου
