Το 1976 ο Νηλ Ράτλιφ κλήθηκε από την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Iowa (ΗΠΑ) Rita Benton να συντάξει ένα κατάλογο βιβλιοθηκών της Ελλάδος με πηγές μουσικής έρευνας (μέρος του διεθνούς καταλόγου των βιβλιοθηκών μουσικής έρευνας) – φανταζόταν πως σε λίγες βδομάδες θα είχε τελειώσει την εργασία του, η οποία ωστόσο κράτησε τρία χρόνια και τούτο διότι, όπως έγραψε (βλ. “Διαβάζω”, τεύχος 23, Αύγουστος Σεπτέμβριος 1979), “δεν ήξερα τίποτα για τα πλούτη που θα ανακάλυπτα”.
Ανάμεσα σ’ αυτά τα πλούτη και τα ευρισκόμενα στην Ακαδημία Αθηνών και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών για τα οποία έγραψε (στο ίδιο τεύχος του “Διαβάζω”):
“Για πρωτότυπες πηγές ελληνικής δημοτικής μουσικής η πιο μεγάλη συλλογή βρίσκεται στα λαογραφικά αρχεία του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Τα αρχεία αποτελούνται από μαγνητοταινίες 20.000 τραγουδιών, βιβλία, δίσκους και μουσικά όργανα. Και τα δημοσιεύματα του Κέντρου είναι πολύ σημαντικά για την έρευνα της δημοτικής μουσικής.
Στην Αθήνα βρίσκεται και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών με τα σπουδαία του μουσικά λαογραφικά αρχεία (ιδρύθηκε από τη Μέλπω Μερλιέ). Μαζί με ταινίες και βιβλία δημοτικής μουσικής, μουσικά περιοδικά και μια πλούσια συλλογή εκκλησιαστικής μουσικής, έχει συγκεντρώσει και σπάνιους δίσκους ρεμπέτικων τραγουδιών”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
