Στο βιβλίο “Δικτατορία 1967-1974”, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2017, υπάρχει και ένα κείμενο του Μάκη Μαΐλη (σελ. 52-77) με τίτλο “Ο αντικομμουνισμός, το ιδεολογικό υπόβαθρο για τη δικτατορία 1967-1974”.
Στο κείμενό του ο Μάκης Μαΐλης επικεντρώνεται σε σχετικά με τον αντικομμουνισμό κυρίως τα προδικτατορικά χρόνια του ’60, αναφέρεται ως επί το πλείστον σε λεχθέντα και γραφέντα από παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ, τον αντικομμουνιστή Σάββα Κωνσταντόπουλο, παραλείπει τα “μιάσματα” του πρωτοχρονιάτικου διαγγέλματος 1966 του βασιλιά Κωνσταντίνου, δεν εξηγεί το γιατί “από το 1958 ενεργοποιήθηκαν διάφοροι νέοι μηχανισμοί του αστικού κράτους” (που προφανώς ήταν το 24,02% της ΕΔΑ και οι 79 βουλευτές της, καθώς και η ανάδειξή της σε αξιωματική αντιπολίτευση στις βουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου 1958), δεν παρακολουθεί τη δράση αυτών των μηχανισμών στις δημοτικές εκλογές του 1959, στις βουλευτικές εκλογές βίας και νοθείας του 1961, την αντιμετώπιση των αντικομμουνιστικών μηχανορραφιών από την πανδημοκρατική κινητοποίηση των χρόνων ως και το 1967. Δεν παρακολουθεί βεβαίως και την αντιμετώπιση του αντικομμουνισμού όπως εκφραζόταν στο Κοινοβούλιο, στον Τύπο, στο εργατικό και φοιτητικό κίνημα, δεν αναφέρεται στη συμβολή διανοουμένων και καλλιτεχνών σ’ αυτή την αντιμετώπιση, στη σύμπραξη των 115 εργατικών σωματείων, στη δράση της Πανελλαδικής Ένωσης Γυναικών (ΠΕΓ), στο λαμπρό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών της 5ης Ιουλίου 1964 (τις τελευταίες πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών εκλογές που φανέρωσαν και την εις την κάλπη ήττα των δυνάμεων του αντικομμουνισμού).
Θα ήθελα να προσθέσω πως ο τρόπος αναφοράς στο θέμα του από τη μεριά του Μάκη Μαΐλη θίγει και όλους εκείνους που δίναμε εκείνα τα χρόνια τη μάχη για τη νομιμοποίηση του κομμουνιστικού κόμματος, κόντρα στις δυνάμεις του μετεμφυλιακού καθεστώτος, βάζοντας το κεφάλι μας στον ντορβά. Απουσιάζει οποιαδήποτε σχετική αναφορά του.
Καμία αναφορά δεν κάνει ο Μάκης Μαΐλης και στην καθημερινότητα της ζωής των Ελλήνων στο σχολείο, στο στρατό, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο, κατά τα χρόνια του ’50 και του ’60, υπό το καθεστώς που διαμορφώθηκε μετά τον εμφύλιο – όπως δεν κάνει και σε προσπάθειες που έλαβαν χώρα σε αριστερή, μαρξιστική ακόμη κατεύθυνση, στο χώρο των εκδόσεων κυρίως, αλλά και εκδηλώσεων με ομιλητές σημαντικούς της Αριστεράς αλλά και διαλεχτούς συνεργαζόμενους.
Κώστας Π. Παντελόγλου
