Δεν είναι βέβαια εδώ η θέση να γραφτεί, τόμος κατά τη γνώμη μου, επί του θέματος του σημερινού τίτλου – μπορώ όμως να σημειώσω τούτο, βιωμένο και προσωπικά:
Δεδομένης της κακής οργανωτικής κατάστασης του κομμουνιστικού κόμματος από το ξεκίνημα ακόμη της δικτατορίας των συνταγματαρχών, κατάστασης που οξύνθηκε μετά τη διάσπαση του Φεβρουαρίου του 1968, και κράτησε χρόνια μέχρι να μπει σε κάποιο δρόμο η οργανωτική ανάκαμψη του κόμματος, το στήριγμά του, η δημόσια εικόνα του, βασίζονταν κυρίως, κατά τη γνώμη μου, στη “Φωνή της Αλήθειας”.
Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για να γραφτεί ο τόμος που σημειώνω στην αρχή. Ας επιχειρηθεί, καθυστερημένα έστω, μ’ αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την 21η Απριλίου 1967, να έρθει στο φως το έργο όλων εκείνων που εργάζονταν, ώστε το σάλπισμα του κόμματος “ζήτω η δημοκρατία, κάτω η δικτατορία”, να φθάνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδος καθημερινά, πληροφορώντας και ενθαρρύνοντας κάθε πατριώτη και δημοκράτη, καθοδηγώντας ιδιαίτερα τους κομμουνιστές.
Κώστας Π. Παντελόγλου
