Πολλοί μαζεύτηκαν που νοιάζονται για τα “συμφέροντα της πόλης”, δε νομίζετε; Υπουργοί, δημοτικοί σύμβουλοι, δημοσιογράφοι επαναλαμβάνουν μονότονα το “αναπτυξιακό όραμά” τους για τη Νέα Φιλαδέλφεια, άρρηκτα συνδεδεμένο με την κτηματομεσιτική επένδυση Μελισσανίδη στο χώρο του παλιού γηπέδου της ΑΕΚ και στην περιοχή του Προμπονά. Οι ίδιοι παραμένουν εξίσου συνδεδεμένοι με την πληθώρα των μικρότερων επιχειρηματικών συμφερόντων της εστίασης, που γιγαντώνονται τα τελευταία χρόνια στο κέντρο της πόλης.
Οι πρόθυμοι ακολουθούν τη γραμμή που έδωσε από νωρίς ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ενόψει του σχεδίου της “Αγιά Σοφιάς”. Αυτή η γραμμή βασίστηκε εξαρχής, και εξακολουθεί να βασίζεται, σε συγκεκριμένες αυθαίρετες παραδοχές, που παρουσιάζονται ως αυτονόητα δεδομένα. Ας θυμίσουμε τις βασικότερες:
- Η “Αγιά Σοφιά” θα ενισχύσει την εμπορική κίνηση στην περιοχή.
- Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα μειώσουν την ανεργία.
- Η κατάσταση του Άλσους θα βελτιωθεί χάρη στις αντισταθμιστικές προσφορές της πλευράς Μελισσανίδη.
- Η “Αγιά Σοφιά” θα ενισχύσει τη μικρασιατική ιστορική μνήμη.
Καμιά απ’ αυτές τις παραδοχές δεν ισχύει:
- Το όνειρο της “Αγιά Σοφιάς” πάει πακέτο με τη δημιουργία ενός νέου υπερτοπικού εμπορικού κέντρου γύρω απ’ το σταθμό του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στον Περισσό. Πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτόν, θα παίζει η επένδυση Μελισσανίδη (και Μάτσα) στην περιοχή του Προμπονά. Όποιος δεν το έχει μέχρι σήμερα καταλάβει, θα το καταλάβει μόλις γίνει γνωστό το πού ακριβώς θα βρίσκεται ο σταθμός της σχεδιαζόμενης γραμμής 4 του Μετρό και πώς θα συνδέεται με τον υπάρχοντα σταθμό.
- Οι όποιες θέσεις εργασίας προκύψουν απ’ τις εμπορικές δραστηριότητες στον άξονα “Αγιά Σοφιάς”-Προμπονά, στην καλύτερη περίπτωση θα αφαιρεθούν απ’ τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας των επιχειρήσεων στη Νέα Φιλαδέλφεια (εστίαση, υπηρεσίες) και τη Νέα Ιωνία (εμπόριο), βγάζοντας απ’ τη μέση και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
- Οι “αναπτυξιακές” παρεμβάσεις στο Άλσος δε χρηματοδοτούνται απ’ την πλευρά Μελισσανίδη, αλλά από δημόσιο χρήμα απ’ τις τσέπες των φορολογούμενων, ελληνικό ή ευρωπαϊκό. Άρα ο επιχειρηματίας δεν προσφέρει καμιά αντιστάθμιση για τις βλάβες που σχεδιάζει να προκαλέσει. Αντιθέτως υποβάλλει το κράτος, την Περιφέρεια Αττικής και το Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας σε ποικίλα έξοδα (υπογειοποίηση, μετακινήσεις εγκαταστάσεων, απορρίμματα, κυκλοφορία κατά την κατασκευή και λειτουργία του γηπέδου κλπ.) που δε θα καλυφθούν ποτέ απ’ τα όποια δημοτικά τέλη και κρατικά φορολογικά έσοδα. Επιπλέον, αχίλλειος πτέρνα του Άλσους παραμένει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του: τα 70 στρέμματα του βόρειου τμήματός του που ανήκουν ακόμη, παρά τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής, στην ΕΤΑΔ ΑΕ μπορεί ανά πάσα στιγμή να διατεθούν σε κάποιον πρόθυμο “επενδυτή” αντί πινακίου φακής, με δυσμενείς συνέπειες για τους περίοικους και το ισοζύγιο πρασίνου στη μητροπολιτική Αθήνα.
- Για τη χρήση της μικρασιατικής μνήμης ως μοχλό των συμφερόντων των κατασκευαστών, ας μη μιλήσουμε εδώ αναλυτικά, αφού είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο που χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού – πάντως έχουμε ήδη μικρασιατικό μουσείο στη Νέα Φιλαδέλφεια και επίσης το ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ. στη Νέα Ιωνία. Αν κάποιος ήθελε να βοηθήσει, θα μπορούσε απλώς να τα ενισχύσει στη δράση τους κι όχι να χτίζει οικοδομές στ’ όνομα της μικρασιατικής μνήμης.
Για να προχωρήσει το σχέδιο Μελισσανίδη, χρειάζονται λεφτά – και για να βρεθούν αυτά τα λεφτά (είτε απ’ το κράτος, είτε απ’ τις τράπεζες, είτε από κάποιον “διεθνή επενδυτή” που σπεκουλάρει στην ελληνική Μπανανία), είναι κρίσιμο να φαίνεται πως η πόλη στηρίζει ομόφωνα το σχέδιο Μελισσανίδη και τα παρακλάδια του. Για το μπλοκ Μελισσανίδη και τους υποστηρικτές του, τρεις τρόποι υπήρχαν και υπάρχουν για να επιτευχθεί ο στόχος της ομοφωνίας:
- Το καρότο: Να χρυσωθεί το χάπι και να καμφθούν οι αντιρρήσεις με όχημα τα “αντισταθμιστικά μέτρα”. Αυτό ονομάζεται σήμερα απ’ τους πρόθυμους “ρεαλιστική” λύση: να πάρει η πλευρά Μελισσανίδη όλα όσα ζητάει, ενώ η πόλη θα χειροκροτεί, τη στιγμή που κανένα απ’ τα ζητήματα που έχουν τεθεί απ’ όσους έχουν κάνει κριτική να μην έχει ληφθεί υπόψη σε επίπεδο σχεδιασμού.
- Το σκοτάδι: Να αποκρυφτεί, να υποτιμηθεί ή να λοιδορηθεί η όποια κριτική άποψη ως γραφική κι εκτός πραγματικότητας. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται συστηματικά όλη την τελευταία τετραετία, πρώτα-πρώτα απ’ τους εντός Νέας Φιλαδέλφειας υποστηρικτές του σχεδίου Μελισσανίδη.
- Το μαστίγιο: Να κατασταλούν οι κριτικές απόψεις, κατά προτίμηση εν τη γενέσει τους. Γι’ αυτό είχαμε ήδη από την πρώτη προσπάθεια δημόσιας εκδήλωσης σχετιζόμενης με το μέλλον αυτής της πόλης, το Μάιο του 2014, την εμφάνιση οργανωμένων οπαδών με απειλητικές διαθέσεις. Αυτό έχουμε ζήσει και σε πλείστα παραδείγματα από τότε. Απ’ αυτό εξηγείται η δυσανάλογα χαμηλή δημόσια αντίδραση των ανθρώπων της πόλης μας, αντίθετα μ’ αυτό που συνέβη το 2002-2003 στο ανάλογο σχέδιο Γρανίτσα. Η μέθοδος του μαστιγίου βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη τους τελευταίους μήνες.
Ευτυχώς, αυτές οι τρεις μέθοδοι δεν έχουν επιτύχει μέχρι σήμερα το σκοπό τους. Οι αυθαίρετες παραδοχές τίθενται υπό τη βάσανο της κριτικής και καταρρέουν, και γι’ αυτό μεγάλο μέρος της πόλης αμφιβάλλει κι αμφισβητεί το σχέδιο Μελισσανίδη, παρά το κλίμα τρομοκρατίας.
Όμως ποια είναι η “πόλη”; Ποιος είναι ο “δήμος”, το κοινωνικό σύνολο δηλαδή, που θα πρέπει να εκφράσει τα συμφέροντά του; Είναι ομοιόμορφο; Έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα; Ποια είναι η Νέα Φιλαδέλφεια που σχεδιάζουν το κράτος κι η Περιφέρεια Αττικής, σιγοντάροντας την πλευρά Μελισσανίδη; Επί των ερωτημάτων αυτών θα επανέλθουμε σε επόμενα άρθρα τις επόμενες μέρες.
π.
