Απόσπασμα από ένα κείμενο της Φούλας Χατζηδάκη για τον Βάρναλη, συμμετοχή της στο αφιέρωμα του περιοδικού “Διαβάζω” στον Βάρναλη (βλ. τεύχος 88, 22 Φεβρουαρίου 1984), είναι όσα ακολουθούν:
“Ο Βάρναλης, πέρα από την αρχαιογνωσία του, την πίστη του στο διαλεκτικό μαρξισμό, την αγάπη του για την τέχνη, το λυρισμό του, την επικούρεια διάθεσή του και την σάτιρά του, ήταν ένας πάρα πολύ απλός άνθρωπος. Είχε μια σεμνότητα που έφτανε καμιά φορά ως την απλοϊκότητα μικρού παιδιού. Κύριό του δε χαρακτηριστικό ήτανε μια ειλικρίνεια που σε αποστόμωνε. Να ένα παράδειγμα: Κάποια Δευτέρα είχε πάλι αθετήσει την υπόσχεσή του να δώσει μια συνεργασία για το περιοδικό “Νέοι Πρωτοπόροι”, και όταν “η τύψη της συνείδησής του”, όπως έλεγε τότε την υποφαινόμενη, άρχισε τις γκρίνιες, της απάντησε: “Τι να σου κάνω; Το Σάββατο ταβέρνα, την Κυριακή εκδρομή…”, άποψη που σκανδάλιζε βέβαια τα τότε μειράκια (για κάτι τέτοια τον έχει πει αλλού “δάσκαλο αγώνα και ζωής”)”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
