Όσα ακολουθούν απέσπασα από ένα κείμενο του Αλέξη Σαββάκη, δημοσιευμένο στο περιοδικό Η Λέξη (βλ. τεύχος 72, Φεβρουάριος 1988, σελ. 153):
“Μεγάλος μες στα απλά και στα καθημερινά με τις σοφές παρατηρήσεις και την εκ βαθέων αναβλύζουσα ποίησή του, που μ’ αυτήν επιχρύσωνε τη χαμένη λάμψη πολλών πραγμάτων και τα αποκαθιστούσε όπως έπρεπε, ο Γιώργος σπούδασε αρχαιολόγος και ως συμπλήρωμα αυτής της επιστήμης ήταν και συντηρητής και ανθρωποδίφης. Στους ανθρώπους σκάλιζε τα πάντα και ενδιαφερόταν να αναμορφώσει το αρχαίον κάλλος που σωστά υποψιαζόταν ότι υπήρχε εντός των. Η ζωντανή πραγματικότης ήταν γι’ αυτόν ένα προς μελέτην θέμα. Με την σοβαρότητα μελέτης αρχαιολογικού ευρήματος μελετούσε και περιέγραφε την ζωή, με την σοβαρότητα που ένας αρχαιολόγος μελετά ένα αντικείμενο μεγάλης σημασίας.
Τέτοια ακρίβεια περιγραφής μόνο ο Παπαδιαμάντης έχει. Μια ακρίβεια που είναι ταυτόσημη της μεγάλης ποιήσεως”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
