Η περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, σηκώνει βιβλίο – δεν εννοώ για τη ζωή του, βιβλίο για τα σημεία σημασίας όσον αφορά την πολιτική του διαδρομή, διαδρομή συνυφασμένη με το δημόσιο βίο των Ελλήνων και των Ελληνίδων.
Εδώ όμως θα ήθελα να σημειώσω τρία πράγματα:
Πρώτον, η επιχειρούμενη αγιογραφία του δεν στέκει σε σοβαρή, μετά γνώσεως, κριτική. Δεύτερον, η δια παραλείψεων αναφορά κι αυτή σε θετική αποτίμηση τείνει. Και τρίτον, μαρτυρία υπεύθυνη συνεπούς προοδευτικού δημοκράτη, του Δημάρχου μας Νικολάου Τρυπιά, διαφωτίζει για τη στάση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μάλιστα πριν ακόμα τα Ιουλιανά του 1965.
Θάρθει φαντάζομαι η στιγμή μιας πιο αναλυτικής αναφοράς μου στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όχι βέβαια με βιβλίο, και εκεί θα γράψω περισσότερα.
Κώστας Π. Παντελόγλου
