Όσα ακολουθούν του Γιάννη Τσαρούχη είναι· ακροτελεύτια ενός κειμένου του με τίτλο «”Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής” – Αναμνήσεις απ’ τη Μαρίκα Κοτοπούλη», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Η Λέξη, τεύχος 68, Οκτώβριος 1987:
“Η Κοτοπούλη ήταν ένας τύπος λαϊκός κι ας σύχναζε στο παλάτι. Η αντίληψή της για το παλάτι ήταν ιερή. Δεν ήθελε να συζητήσει την παράδοση του θεσμού, δεν μπορούσε ν’ αρνηθεί την αξία ενός θεσμού που σέβονταν πολλά σημαντικά Κράτη. Ήταν παραδεκτή απ’ όλους για την τέχνη της και τη βαθύτητά της. Άσχετο αν δήλωνε βασιλικιά. Έκανε παρέα μ’ όλο τον κόσμο ασχέτως κομμάτων. Όταν ο ηθοποιός Γιώργος Παππάς αναζητήθηκε σε κείνη από τους Χίτες, η Κοτοπούλη είπε: «Δεν ξέρω πού κρύβεται, αλλά κι αν ήξερα δεν θα σας έλεγα. Δεν θα καταδιώξω ποτέ καταδιωκόμενους». Τους αριστερούς ηθοποιούς πάντοτε προστάτεψε και βοήθησε στα κυνηγητά τους από Χίτες και Γερμανούς. Τηλεφωνούσε εδώ κι εκεί για να τους ελευθερώσει μετά τις συλλήψεις τους. «Είναι απαραίτητοι στο θέατρο», έλεγε. Έτσι καμουφλάριζε την ανθρωπιά της, με τη δικαιολογία του θεάτρου”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
