“… προς τα τέλη του 1943 βρισκόμουν στην Αγγλία. Οι Έλληνες ναυτεργάτες μού δίνουν ένα δακτυλογραφημένο ανυπόγραφο κείμενο που κάποιος συνάδελφός τους το είχε φέρει από τη Μέση Ανατολή. Με παρεκάλεσαν να το διαβάσω και να τους πω τη γνώμη μου. Τίτλος του: “Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ”. Το βράδυ άρχισα να το διαβάζω κι έμεινα σχεδόν ξάγρυπνος όλη τη νύχτα, ώσπου να το τελειώσω. Μου έκαναν εντύπωση όχι μονάχα οι θέσεις του κειμένου, μα κι ο έξοχος έντεχνος λόγος του. Υπόδειξα στους ναυτεργάτες πως έπρεπε να το τυπώσουμε και να το διαδώσουμε όσο μπορούμε ευρύτερα. Το τύπωσαν, με δικό μου μικρό πρόλογο, που σ’ αυτόν έλεγα πως πρόκειται για μνημείο αλήθειας, πατριωτισμού και λόγου. Και πρόσθετα: “Δεν ξέρουμε ποιος το έχει γράψει, μα ο συγγραφέας του πρέπει να ‘ναι ένας από τους πνευματικούς ηγέτες του τόπου μας”. Κι αυτός, καθώς έμαθα πιο ύστερα, ήταν βέβαια ο Γληνός.
Και το βιβλιαράκι, με τα ποντοπόρα Ελληνικά πλοία, έφτασε όχι μονάχα στη βόρεια και τη νότια Αμερική, μα και στην Αυστραλία, χαρίζοντας ελπίδα στον αγώνα που τελειωμό δεν έχει”.
Όσα παραπάνω καταχώρησα είναι απόσπασμα από μαρτυρία-συμμετοχή του Σμυρνιού ιστορικού Δημήτρη Φωτιάδη στο αφιέρωμα του περιοδικού “Διαβάζω” στον εκ Σμύρνης Δάσκαλο του Γένους Δημήτρη Γληνό (βλ. τεύχος 61, 26 Ιανουαρίου 1983).
Κώστας Π. Παντελόγλου
