Μ’ αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις “Το Αντίδοτο”, της μεσσηνιακής πρωτεύουσας, βιβλίο 244 σελίδων του γνωστού μελετητή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, με πρόλογο του εκδότη Γεώργιου Δημητρούλια Δημοτικού Συμβούλου Καλαμάτας.
Το βιβλίο Λαϊκή Συμμετοχή και Τοπική Αυτοδιοίκηση συγκροτούν σχετικά δημοσιεύματα κατά καιρούς του συγγραφέα, κατάλληλα συντεθειμένα, ώστε να έχουν και μια νέα διαδρομή, που την αξίζει θαρρώ ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, ο οποίος δίνει έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουν και οι νεότεροι υπηρετούντες το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κρίσιμα και σημαντικά θέματα.
Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος, τα Πολιτικά Θέματα, η εφημερίδα Ανένδοτος, η Επιθεώρηση Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, έκδοση της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών, είχαν φιλοξενήσει σχετικά δημοσιεύματα του συγγραφέα, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του αυτό, ενώ ο ίδιος καταχώρησε και σχετικά περιλαμβανόμενα στο “Δελτίο Πράξεων και Αποφάσεων” της ΠΕΕΑ.
Ένα πλήθος υποσημειώσεων του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου παραπέμπουν σε συγγράμματα του ιδίου ή και συγγραφέων όπως οι: L.H. Morgan, Γεώργιος Βλάχος, Γεώργιος Δασκαλάκης, Πανταζής Τερλεξής, Μιχαήλ Στασινόπουλος, Ίων Δραγούμης, Ν. Μοσχοβάκης, Ν. Πανταζόπουλος, Μιχαήλ Δένδιας, Δημήτριος Ψαρός, Κωνσταντίνος Γεραγάς, Φαίδων Βεγλερής, Γεώργιος Αγγελόπουλος, Κωνσταντίνος Καραβίδας, Αλέξανδρος Σβώλος, Χρήστος Οικονομόπουλος, Άγγελος Ελεφάντης, Ε. Φρομ, Μπ. Ράσσελ, M. Duverger, Γεωργούλας Μπέικος, M.G. Schmidt κ.ά.
Τελειώνοντας την αναφορά μου στο έργο αυτό του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, δεν μπορώ να μη σταθώ στα σημειούμενα από αυτόν στο Επιμύθιόν του, όπου κάνει λόγο για εκ νέου ανοικοδόμηση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με προϋπόθεση την ανάκτησης ισχνής έστω εθνικής κυριαρχίας και επαναφορά αφυδατωμένης λαϊκής κυριαρχίας, και τούτο διότι δε βρισκόμαστε μπροστά σε Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά μπροστά σε ένα αρρωστημένο θεσμό, που τον χαρακτηρίζει – όπως γράφει – η χρόνια διαφθορά, η κομματοκρατία και πελατοκρατεία, ενώ διατελεί υπό τον οικονομικό κοινωνικό και πολιτικό οδοστρωτήρα των εθνοκτόνων και πατριδοκτόνων μνημονίων, με την παράλληλη παρακμή σε όλα τα επίπεδα.
Δεν είναι πρώτη φορά που ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου τοποθετείται, αν και θιασώτης του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μ’ αυτό τον τρόπο. Και στο έργο του Η άγνωστη Τοπική Αυτοδιοίκηση (2014) ανάλογη ήταν η τοποθέτησή του.
Προσωπικά με δύο κείμενά μου, το ένα με τίτλο “Ξένη επικυριαρχία και Αυτοδιοίκηση” και το δεύτερο με τίτλο “Ο “Καποδίστριας”, ο “Καλλικράτης” και η κακή κατάσταση στην Ελλάδα“, που δημοσίευσα στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 5 και 3 Νοεμβρίου 2013 έχω πάρει θέση επί του ζητήματος – παρακαλώ ας διαβαστούν εκ νέου αυτά τα δύο κείμενα με προσοχή.
Κώστας Π. Παντελόγλου
