Δε χωρά αμφιβολία πως και το απλό έστω ξεφύλλισμα της κοινωνικοπολιτικής μας ιστορίας έχιε μια χρησιμότητα για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης.
Να, ας πούμε, τι έγραφε ο Σπύρος Λιναρδάτος, μεταξύ άλλων, στο βιβλίο του με θέμα Πώς εφθάσαμε στην 4η Αυγούστου (Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1965), σχετικά με τον σημερινό τίτλο στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας:
“Στις 16 Ιανουαρίου (1935) ο Βασίλης Νεφελούδης εκ μέρους του ΚΚΕ και ο Κώστας Λαζαρίδης εκ μέρους της “Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος”, απευθύνουν επιστολή προς το Σοσιαλιστικό, το Αγροτικό και το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, προς τους εργατικούς και τους αγροτικούς βουλευτές και γερουσιαστές, προς την ΓΣΕΕ, την “Πανελλήνια Συνομοσπονδία Εργασίας” και τις διάφορες επαγγελματικές οργανώσεις και τις καλούν να συγκροτήσουν Ενιαίο Μέτωπο για να αποτραπεί η εγκαθίδρυση φασιστικής δικτατορίας. …
Στις 25 Φεβρουαρίου (1935) δημοσιεύεται κοινή διακήρυξη του ΚΚΕ, του Αγροτικού, του Σοσιαλδημοκρατικού, του Σοσιαλιστικού κόμματος, της “Ενωτικής ΓΣΕΕ” και των Ανεξάρτητων Εργατικών Συνδικάτων: Καλούν τον λαό στην “πρώτη εκδήλωση φασιστικού κινήματος να κατέβει σε γενική πανελλαδική απεργία” (σελ. 23).
Αμφιβάλλει κανείς για τη χρησιμότητα των παραπάνω τρεχόντως, προεκτεινομένων μάλιστα τούτων από το Ενιαίο προς το Λαϊκό Μέτωπο, για την αντιμετώπιση της υπαρκτής φασιστικής κίνησης και της εν δυνάμει μείζονος φασιστικής απειλής;
Κώστας Π. Παντελόγλου
