Έχω γράψει και άλλη φορά ότι η δημοτική αρχή του Αριστείδη Βασιλόπουλου αρέσκεται να φωτοασχολείται και μικροασχολείται, και όχι να αγωνίζεται για τα μεγάλα προβλήματα. Το αποδεικνύει και με τα… έργα στην πλατεία Πατριάρχου.
Αντί να οργανώσει κινητοποίηση των κατοίκων, ώστε να μην καταπιεί και την πλατεία Πατριάρχου η «Αγιά Σοφιά», και ταυτοχρόνως να διεκδικήσει την επαναφορά, κατά το δυνατόν, της πλατείας στην προτέρα της κατάσταση, επείγεται να δαπανήσει για θέσεις στάθμευσης μοτοσυκλετών και μοτοποδηλάτων, καθώς και βύθιση κάδων απορριμμάτων.
Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το ράβε-ξήλωνε στην πλατεία Πατριάρχου, μια πλατεία που κινδυνεύει να ονομαστεί Μελισσανίδη, λόγω της δικής της ανεπάρκειας στην αντιμετώπισή του, έχει κόστος (χωρίς κέρδος κέρατα, λέει ο λαός μας), κόστος το οποίο για ποιο λόγο να επωμιστεί ο δήμος, δηλαδή ο κόσμος αυτής της πόλης, αφού μάλιστα δε θα την ορίζει πια, όπως άλλωστε και ολόκληρη την πόλη;
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Τίποτα περισσότερο από το ότι του Αριστείδη Βασιλόπουλου και των συν αυτώ χρειάζεται ο φωτοστέφανος του αγωνιστή, εν όψει των δημοτικών εκλογών του 2019, φωτοστέφανο που προσπαθεί να τον αποκτήσει, σηκώνοντας και τον σχετικό θόρυβο, ενεργών δήθεν αγωνιστικά επί ασημάντων…
Κώστας Π. Παντελόγλου
