“Ο Καθηγητής Λεωνίδας Ζέρβας, μορφή κυριαρχούσα στον χώρο της επιστήμης τα τελευταία πενήντα χρόνια, πέθανε φέτος το καλοκαίρι από αναπνευστική ανεπάρκεια, συνέπεια των επιστημονικών του δραστηριοτήτων που πολύ συχνά γίνονταν κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Η προσωπικότητα και η δράση του καθηγητή Λεωνίδα Ζέρβα έχουν συνδεθεί πολύ στενά με τις προσπάθειες που έγιναν μεταπολεμικά στη χώρα μας για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της επιστημονικής έρευνας. Εμπνευστής και ιδρυτής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, αφιέρωσε τη ζωή του στις θετικές επιστήμες και οι πολυάριθμες ερευνητικές του εργασίες έχουν αναγνωριστεί σήμερα διεθνώς.
Γεννημένος στη Μεγαλόπολη το 1902, αρχίζει την πανεπιστημιακή του καριέρα στα 24 του χρόνια ως διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου κι εργάζεται ερευνητικά σε θέματα οργανικής χημείας και βιοχημείας στο Ινστιτούτο Κάιζερ Βίλχελμ της Δρέσδης, από το οποίο παραιτείται όμως το 1934 εξαιτίας των προβλημάτων που του δημιουργούν οι ναζί.
Το 1937 επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει γι’ αυτόν μια περίοδος μεγάλων διακρίσεων, αλλά και διώξεων για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις. Φυλακίζεται στη διάρκεια της Κατοχής για την αντιστασιακή του δράση, απολύεται από το Πανεπιστήμιο και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στα χρόνια της δικτατορίας (των συνταγματαρχών) και εξαναγκάζεται δύο φορές σε παραίτηση από την προεδρία του Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών “Δημόκριτος”. Εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Πρόεδρός της, επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Βιολογικής Χημείας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βασιλείας, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ κά.”
Όλα τα παραπάνω από το περιοδικό Διαβάζω, τεύχος 35, Οκτώβριος 1980, σελ. 23.
Κώστας Π. Παντελόγλου
