“Όταν πρωτομπήκα στην δημοσιογραφία το 1912, αρχίζοντας από την Νέα Ημέρα του Ιωάννη Χαλκοκονδύλη με αρχισυντάχτη τον Σπύρο Μελά, ήταν το τέλος της περιόδου του τύπου των συνταγματικών αγώνων και προχωρημένη η περίοδος του τύπου των προσωπικοτήτων, κατά την διάκριση που κάνει ο παλαιός δημοσιογράφος κι έπειτα καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Απόστολος Δασκαλάκης. Βρήκα ακόμα εν ζωή την Ακρόπολι του Βλάσση Γαβριηλίδη, το Εμπρός του Δημήτριου Καλαποθάκη, τους Καιρούς του Πέτρου Κανελλίδη, το Σκριπ του Ευάγγελου Κουσουλάκου με ιδιοκτήτη διευθυντή τον Γρηγόριο Ευστρατίδη, τον Χρόνο του Κωστή Χαιρόπουλου, τας Αθήνας του Γεωργίου Πωπ, την Πρωϊνή και Εσπερινή του Πέτρου Γιάνναρου, την απογευματινή Εστία του Άδωνι Κύρου, την Αστραπή του Κ.Ε. Γιολδάση και μερικές μικρότερες” (βλ. Γεράσιμος Λύχνος, Ο Δημοσιογράφος, Εκδόσεις Πλειάς, Κέρκυρα 1974, σελ. 152).
