Image

“Οι μόνοι άνθρωποι που χάνονται είναι τελικά αυτοί που λησμονούνται”

Το ξύλινο Σπαθάρη, στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Από το φωτογραφικό αρχείο του Κέντρου Ιστορίας Νέας Φιλαδέλφειας

Τάδε έφη ο δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας Άρης Βασιλόπουλος, μ’ αφορμή το θάνατο της ενεργής συμπολίτισσας Όλγας Στάθαρη, που έφυγε απ’ τη ζωή μόλις στα 49 της χρόνια. Όμως όσο σκληρός κι αν είναι ο θάνατος, ειδικά υπό τις συνθήκες που οδήγησαν στον πρόωρο χαμό ενός ανθρώπου ενεργού στα κοινά της πόλης και με ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζητήματα της εκπαίδευσης, η πρόταση του δημάρχου για μετονομασία του δημοτικού σχολείου Σπαθάρη σε Στάθαρη ακούγεται σαν συνειδητή εφαρμογή της θέσης που διατύπωσε στη συλλυπητήρια ανάρτησή του στο Facebook: “Οι μόνοι άνθρωποι που χάνονται είναι τελικά αυτοί που λησμονούνται”.

Είναι λάθος του δημάρχου να εξαρτά τη μνήμη της Όλγας Στάθαρη από τη λήθη του Αγησίλαου Σπαθάρη. Είναι λάθος να αποκόπτει συμβολικά την αρχιτεκτονική και εκπαιδευτική πραγματικότητα της πόλης, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα, από την αρχιτεκτονική και εκπαιδευτική της ιστορία, διαγράφοντας τα ογδόντα περίπου χρόνια χρήσης των δύο παλιότερων εκδοχών του σχολείου του Σπαθάρη, απ’ το οποίο πέρασαν γενιές και γενιές Φιλαδελφειωτών και Φιλαδελφειωτισσών, και κόβοντας το νήμα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το αύριο. Είναι λάθος να διαγράφει σημεία αναφοράς της συλλογικής κοινωνικής μνήμης (τη στιγμή μάλιστα που δημοτικοί φορείς υποτίθεται πως εργάζονται τελευταία ακριβώς πάνω στη διατήρηση αυτής της συλλογικής κοινής μνήμης…).

Η πρόταση του δημάρχου είναι σε τελική ανάλυση ασύμβατη και με τις προσπάθειες της ίδιας της Όλγας Στάθαρη για να ξαναγεμίσει παιδιά και δασκάλους το οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Σμύρνης, Φαναρίου, Ελλησπόντου και Κορδελιού στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας· γιατί οι προσπάθειές της αυτές (πέρα από σημεία που πιθανόν θα διαφωνούσαμε) προφανώς αναγνώριζαν την ιστορική συνέχεια των πραγμάτων, τον οργανικό χαρακτήρα ενός δημοτικού σχολείου σε αυτή τη θέση αυτής της πόλης και το αντίβαρο που αυτό συνιστά στην εμπορευματοποίηση του κέντρου και τη μετατροπή της περιοχής του προσφυγικού συνοικισμού σε hot spot του αθηναϊκού nightlife.

Αν η δημοτική αρχή κρίνει ότι πρέπει να τιμήσει τη μνήμη της Όλγας Στάθαρη είναι βέβαιο ότι μπορεί να βρει καταλληλότερους τρόπους απ’ το να τη φέρει σε αντιπαράθεση με τη μνήμη του προσώπου που δημιούργησε το σχολείο το οποίο εκείνη προσπάθησε να διατηρήσει.

Εξυπακούεται ότι ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους οικείους της Όλγας Στάθαρη.

Τέλος, προτείνουμε να ξαναδιαβαστούν δύο παλιότερα δημοσιεύματα του Κόσμου της Ν. Φιλαδέλφειας για το Σπαθάρη που συνεισφέρουν στο να μη λησμονηθούν κι άλλοι άνθρωποι που σχετίζονται με το ιστορικό σχολείο:

π.

1 Comments Text
  • Το παιδί αυτό, έστω κι αν είναι προοδευτικός κατά δήλωσή του, δεν θα καταφέρει ποτέ να εναρμονιστεί με την ψυχή της Νέας Φιλαδέλφειας. Αγνοεί επανειλημμένως βασικά κομμάτια της ιστορίας της πόλης και δεν δείχνει να θέλει να τα μάθει κιόλας. Η πτώση του είναι προδιαγεγραμμένη. Κρίμα.