Η απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου της Αρένας Δούρου, που ενέκρινε και τη “Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων” της τσιμεντοποίησης του Ποδονίφτη στη Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα, δεν ήταν έκπληξη. Αφού η Αρένα Δούρου, η Ερμίνα Κυπριανίδου, η Αγγέλικα Σαπουνά, ο Νάσος Αναγνωστόπουλος και τα άλλα παιδιά αποφάσισαν να φέρουν το θέμα ως είχε στο περιφερειακό συμβούλιο, αγνοώντας τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των Δήμων Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και Αθηναίων, δημοσίων υπηρεσιών, επιστημονικών φορέων και των κατοίκων της περιοχής, ήταν προφανές ότι το θέμα θα πέρναγε σχετικά αναίμακτα για τη διοίκηση. Για να πάει κάτι στραβά, θα έπρεπε να υπάρχουν εντός πλειοψηφίας περιφερειακοί σύμβουλοι που να έχουν την ηθική συγκρότηση που απαιτείται για να είναι ικανοί να συνδέουν την κάθε ψήφο τους με τις πραγματικές συνέπειές της στο πεδίο της ζωής, κι ακόμη να υπάρχει μια διαδικασία που να επιτρέπει και να προωθεί το διάλογο και τις συνθέσεις απόψεων μέσα στα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης.
Ως προς τη διαδικασία, τα … προβλήματα του διαλόγου τα έχει λύσει ο Καλλικράτης. Η πρώτη παράταξη έχει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία στο περιφερειακό συμβούλιο, οι λοιπές παρατάξεις τοποθετούνται δια των επικεφαλής τους, καταμετρήσεις ψήφων ουσιαστικά δε γίνονται, τροποποιήσεις επί των εισηγήσεων επίσης δεν υπάρχουν στην πρακτική του προεδρείου.
Δυστυχώς για τα ποτάμια της Αττικής, η μονομπλόκ στάση των συμβούλων της πλειοψηφίας θυμίζει τις χειρότερες στιγμές των λενινιστικών οργανώσεων, όπου τα ευρύτερα πολιτικά όργανα υπάρχουν μόνο για να επικυρώνουν τις αποφάσεις των πολίτμπιρο· όποιος εκφράσει διαφωνία ξέρει ότι με την πρώτη ευκαιρία θα απομακρυνθεί από το σώμα, στιγματιζόμενος ως προδότης – αντίθετα, οι γιέσμεν του πολίτμπιρο ενδέχεται να αναδειχτούν στο μέλλον στις θέσεις ευθύνης που θα αποφασίζουν πριν την απόφαση. Έτσι, οι περιφερειακοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας νομίζουν ότι βρέχει όταν τους φτύνουν κι ότι γι’ αυτούς όλα τελειώνουν όταν ο πρόεδρος ειδικών αποστολών δικηγόρος Θεόδωρος Σχινάς πει “λύεται η συνεδρίαση”. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι τότε ξεκινούν όλα, διότι από τη λήξη της συνεδρίασης και μετά αρχίζουν οι πραγματικές συνέπειες των άκριτων “ναι” τους.
Για εμάς στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα, στον Προμπονά και τα Πατήσια, όλη αυτή η νοσηρή πραγματικότητα με ονοματεπώνυμα σημαίνει την όξυνση των προβλημάτων της καθημερινής μας ζωής και την καταστροφή των φυσικών μας πόρων. Σημαίνει νέους κινδύνους για “φυσικές” καταστροφές, που αυτή τη φορά θα είναι υπογεγραμμένες από αιρετούς της “πρώτη φορά Αριστεράς” και υπηρεσιακούς παράγοντες που δε διστάζουν να πουν ότι συνεχίζουν εν πλήρει συνειδήσει τα λάθη του παρελθόντος στη διαχείριση του αστικού φυσικού περιβάλλοντος. Σημαίνει στένεμα του ορίζοντα της ζωής μας, σημαίνει ένα πάτημα στο λαιμό που σε κάνει να σκας μέσα σ’ ένα χώρο που ήταν βιώσιμος και ραγδαία μετατρέπεται σε μη βιώσιμο.
Ο “Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας” ανέδειξε από την αρχή το ζήτημα της τσιμεντοποίησης του Ποδονίφτη και συμμετείχε με τις δυνάμεις του στους λίγους εύψυχους που υποστηρίζουν την επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση ότι τα ποτάμια αξίζουν το χώρο τους μέσα στην πόλη. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε το ίδιο. Η Νέα Φιλαδέλφεια δέχεται πολλαπλές πιέσεις. Η Περιφέρεια Αττικής της Αρένας Δούρου και των άλλων παιδιών είναι από τους πρώτους που της ασκούν πίεση, προκειμένου αυτή η διαφορετική σταγόνα στον ωκεανό της ασφυκτιούσας αττικής γης να ομογενοποιηθεί, να χάσει το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητές της, να πουλήσει τον αέρα, το χώμα και το νερό της σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα, να γίνει, τελικά, σαν τα μούτρα αυτών που τη θεωρούν σαν ένα σκουπιδάκι στο μάτι του διαβόλου.
Η απώλεια του Ποδονίφτη δεν είναι απλώς καμπανάκι για τους Φιλαδελφειώτες και τις Φιλαδελφειώτισσες, για τους γείτονες και τις γειτόνισσές τους. Είναι καμπάνα που αντηχεί σε ολόκληρη την Αττική και σε ολόκληρη τη χώρα. Μένει να δούμε πόσους, ποιους και πότε θα τους ξυπνήσει.
ΥΓ. Στις 4 Μαρτίου, κριτικάροντας το άρθρο μας με τίτλο “Κενές θριαμβολογίες για τον Ποδονίφτη“, μια ψυχή έγραψε στο Facebook ότι θεωρούμε πως μας ανήκει το θέμα της διαφύλαξης του φυσικού πλούτου του Ποδονίφτη και ότι ανακαλύπτουμε συνωμοσίες στους χειρισμούς της Περιφέρειας Αττικής. Έκρινε μάλιστα ότι οι δημοσιεύσεις μας για το θέμα κάνουν κακό στα ζητήματα που θέλουμε να προασπίσουμε. Ελπίζουμε τώρα που η σωστή αρνητική γνωμοδότηση του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και άλλες σχετικές ενέργειες της δημοτικής αρχής πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τη Δούρου και τα άλλα παιδιά, να έχει καταλάβει ότι αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα πραγματικά, κανένα πολίτμπιρο δε θα μας σώσει.
π.
