Μ’ αφορμή την πυρκαγιά που ξέσπασε το βράδυ της 17ης Αυγούστου 2018 σε Μικρασιατοπροσφυγική τετρακατοικία της οδού Νικολάου Τρυπιά της Νέας Φιλαδέλφειας, θα ήθελα να επαναλάβω τη γνώμη μου ότι ο οικοδομικός πλούτος, ιδίως των παλαιότερων εποχών, δεν πρέπει να απαξιώνεται, αλλά αντίθετα να συντηρείται επισκευαζόμενος – και βεβαίως να αναδεικνύονται τα θετικά στη δομή και τη μορφή του, να διορθώνονται πιθανόν αρχικά σφάλματα και ανεπάρκειες, να προσαρμόζονται άλλα στις σύγχρονες εξελίξεις…
Σε κάθε περίπτωση να μην αφήνεται να απαξιώνεται και να καταρρέει.
Στην Μικρασιατοπροσφυγική τετρακατοικία της οδού Νικολάου Τρυπιά, τρεις από τις τέσσερις κατοικίες ήταν ακατοίκητες· όμως ο Δήμος δεν θα έπρεπε να ενδιαφερθεί εν προκειμένω;
Θαρρώ ναι! Και τούτο το έχω διατυπώσει πολλές φορές κατά το παρελθόν με ιδιαίτερη επιμονή: πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών, αμέσως μετά απ’ αυτήν υποστηρίζοντας την ανάγκη της ανάπλασης, αλλά και μετά τους σεισμούς του 1981 και του 1999, που οι ιθύνοντες διάλεξαν την πολυκατοικιοποίηση της ΔΕΠΟΣ και την κατεδάφιση πλήθους Μικρασιατοπροσφυγικών τετρακατοικιών.
Ο Δήμος με τις υπηρεσίες του, τα συνεργεία του, πολλά θα μπορούσε να προσφέρει, ώστε ο οικοδομικός πλούτος του Μικρασιατοπροσφυγικού Συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας να μην απαξιώνεται, να μην καταρρέει και τούτο όχι μόνο για να θυμίζει, αλλά και για να εξυπηρετεί σύγχρονες λαϊκές ανάγκες!
ΥΓ. Ο Μικρασιατοπροσφυγικός Συνοικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας ήταν το καμάρι της αστικής τάξης 40 περίπου χρόνια, αληθινό διαμάντι στο διάδημα της ελληνικής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, που του έπρεπε η καλύτερη μεταχείριση από κάθε πλευρά – μα δυστυχώς…
Κώστας Π. Παντελόγλου
