Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 πραγματοποιήθηκε αμερικανόπνευστο πραξικόπημα στη Χιλή, που ανέτρεψε τον Πρόεδρο Αλιέντε και την Κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας, δολοφονώντας μύριους όσους από εκείνους που αντιστέκονταν, και πρώτο-πρώτο τον λεβέντη Πρόεδρο Αλιέντε, ο οποίος πιστός στον όρκο του, ούτε παραιτήθηκε, ούτε λάκισε, αλλά έπεσε επί των επάλξεων.
Έχω υπόψη μου κάποιο συμπέρασμα, που έχει διατυπωθεί στο παρελθόν, αλλά και διατυπώνεται με μεγαλύτερη έμφαση στις ημέρες μας, που “κυριαρχεί” πια η μαΐλεια ανάγνωση της ιστορίας, παραπέμποντας στον Μαρξ και τον Λένιν – πλην όμως θα είχα να παρατηρήσω πως η Λαϊκή Ενότητα δεν ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής, ώστε να έχει ως στόχο της το τσάκισμα του αστικού κράτους, για το οποίο κάνουν λόγο στα έργα τους οι μεγάλοι επαναστάτες και διανοητές Μαρξ και Λένιν.
Για τον κατατοπισμό των αναγνωστών περί Χιλής, ιδιαίτερα στα χρόνια 1970-1973, τα χρόνια της Λαϊκής Ενότητας με επικεφαλής τον Πρόεδρο Αλιέντε, θα είχα να συστήσω την ανάγνωση δύο βιβλίων, που και τα δύο κυκλοφόρησαν, το ένα στο Παρίσι και το άλλο στο Μιλάνο, το 1971.
- Εμμανουέλ Ρομπλές, Η Χιλή του Αλλιέντε. Ένας “νέος δρόμος” προς τον σοσιαλισμό;, Εκδόσεις Ράππα, Αθήνα 1972, 133 σελίδες.
- Ρεζίς Ντεμπρέ, Ο δρόμος της Χιλής. Συνομιλίες με τον Αλλιέντε για την κατάσταση στην Χιλή και ένα ανέκδοτο Ντοκουμέντο του MIP (Αριστερό Επαναστατικό Κίνημα), Εκδόσεις Μνήμη, Αθήνα χ.χ., 202 σελίδες.
Προσθέτω εδώ πως ένα άκρως διαφωτιστικό σχετικό άρθρο του Αλιέντε είχε δημοσιευτεί και στην εφημερίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη “Το Βήμα” στις 6, 7 και 8 Απριλίου 1972 εν μέσω της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα (1967-1974).
Κώστας Π. Παντελόγλου
