Ορμητικά έχει έρθει στο προσκήνιο της εθνικής ζωής το πρόβλημα της διατροφής του Ελληνικού λαού – οι ιθύνοντες του υπάρχοντος καθεστώτος δεν μπορούν πια να το κρύψουν κάτω από το χαλί, διότι ορατό έχει καταστεί τοις πάσι με τα συσσίτια της Εκκλησίας και των Δήμων, με τα Κοινωνικά Παντοπωλεία, με τις λογής-λογής ενέργειες συλλογικοτήτων αλλά και προσώπων προς ανακούφιση των πιο ακραίων σχετικών φαινομένων, της πείνας δηλαδή.
Όμως το πρόβλημα αυτό δεν έχει μόνο την ορατή του όψη, έχει κι άλλες…
Και η κυριότερη είναι: ποιο το επίπεδο διατροφής του Ελληνικού λαού; Γνωρίζουν οι ιθύνοντες του υπάρχοντος καθεστώτος; Και αν γνωρίζουν γιατί το κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό; Φλυαρούν για τα ασήμαντα και αποκρύπτουν τα σημαντικά!
Γνωρίζω πως τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής η διατροφή του Ελληνικού λαού απασχόλησε, και υπήρξαν μελέτες γι’ αυτό – όχι φυσικά από τις Κατοχικές Δυνάμεις και τους συνεργάτες τους. Το ζήτημα τούτο απασχολούσε και μεταπολεμικά και εκπονούνταν σχετικές μελέτες, γνωστοποιουμένων των συμπερασμάτων τους.
Έχω υπόψη μου και τα δεδομένα σχετικής μελέτης του Υπουργείου Συντονισμού που είδε το φως της δημοσιότητας 50 χρόνια πριν, έχω βεβαίως υπόψη μου και στοιχεία των μεταγενεστέρων χρόνων…
Τι σχετικό υπάρχει τα τελευταία χρόνια, που το πρόβλημα της διατροφής του Ελληνικού λαού ορμητικά έχει έρθει στο προσκήνιο της εθνικής ζωής, ποιος θα μας πληροφορήσει για τις θερμίδες που καταναλώνουν οι ενήλικες, οι νέοι και τα παιδιά κάθε μέρα, για το πόσες από τις θερμίδες αυτές αντιστοιχούν σε υδατάνθρακες, πόσες σε λευκώματα και πόσες σε λίπη; Κι ακόμα πόσα από τα τρόφιμα που καταναλώνουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες όλων των ηλικιών είναι της εγχώριας παραγωγής και πόσα από εισαγωγές; Και φυσικά ποια η ορθή σύνθεση θερμίδων για τις συνθήκες των τόπων της Ελλάδας σε συνάρτηση με σειρά ολόκληρη παραγόντων που πρέπει να συνεκτιμώνται;
Ο ανούσιος τηλεοπτικός και των εντύπων θόρυβος περί μαγειρικών συνταγών δεν βοηθά την αποκάλυψη των πραγματικών περί την διατροφή του Ελληνικού λαού προβλημάτων, συγκαλύπτει αυτά, γι’ αυτό και δυνάμωσε τόσο πολύ αυτός ο θόρυβος τα τελευταία αυτά χρόνια που οι πολλοί στεναχωρούνται, υποφέρουν και δυστυχούν.
Το επίπεδο της διατροφής του Ελληνικού λαού δεν είναι δευτερεύον ζήτημα, πρωτεύον είναι, και οι συνέπειές του βαραίνουν ήδη, και θα βαραίνουν ολοένα και περισσότερο όχι μόνο τον κάθε Έλληνα και την κάθε Ελληνίδα ξεχωριστά, αλλά και τον δημόσιο βίο συνολικά – χρειάζεται να βρεθεί στο κέντρο της προσοχής όλων, πολύ περισσότερο απ’ όσο τώρα συμβαίνει…
Κώστας Π. Παντελόγλου
