Δεν χωρά αμφιβολία, θαρρώ, πως τα πολιτικά κόμματα εκπροσωπούν κοινωνικοοικονομικά συμφέροντα – κάθε τάξη κοινωνικοοικονομικών συμφερόντων έχει, επιδιώκει να έχει, πολιτικό κόμμα που να την εκφράζει.
Η μελέτη της κοινωνικής διαστρωμάτωσης επιτρέπει να εντοπίσουμε στην ίδια τάξη κοινωνικοοικονομικών συμφερόντων και επιμέρους διαφοροποιήσεις, οι οποίες κάτω από προϋποθέσεις, για να μπορέσουν να εκφραστούν πολιτικά, έχουν ανάγκη και ένα άλλο πολιτικό κόμμα.
Σε πολιτικό κόμμα μπορούν να οδηγήσουν και διαφορετικές επιδράσεις και εκτιμήσεις στοιχείων του κοινωνικοοικονομικού εποικοδομήματος, όπως και προσωπικές διαδρομές και επιδιώξεις.
Είναι επομένως δύσκολη δουλειά η σύμπτωση, κατά την κοινωνικοπολιτική πορεία, σκοπών και μέσων προς την κοινωνικοοικονομική πρόοδο – και τούτο διότι τα πολιτικά κόμματα, ως παραπάνω ορίστηκαν, υπάρχουν ακόμη και άτυπα.
Πρέπει να τους αναγνωριστεί ισοτιμία και ρόλος· τα περί μοναδικότητας δεν ισχύουν, οδηγούν σε τραγέλαφους· μόνο η αναγνώριση της κοινωνικοπολιτικής πολυπλοκότητας μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα για τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα.
Κώστας Π. Παντελόγλου
