Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952 στο τιμόνι της χώρας βρέθηκε ο Αλέξανδρος Παπάγος και το κόμμα του, κόμμα της Δεξιάς, ο “Ελληνικός Συναγερμός” – χαρακτηριστικές της συμπεριφοράς τους έναντι των εκλεγμένων στους Δήμους και στις Κοινότητες της χώρας στις Δημοτικές Εκλογές του Απριλίου 1951 οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, οι απολύσεις δηλαδή εκλεγμένων του δημοκρατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος στους Δήμους και στις Κοινότητες της Ελλάδας. Επ’ αυτού του ζητήματος αποκαλυπτικές οι δηλώσεις του Προέδρου της ΕΔΑ Γιάννη Πασαλίδη το έτος 1953, τις οποίες και παραθέτω σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” αμέσως παρακάτω:
“Το Πολίτευμα της χώρας στηρίζεται σε δύο θεμέλια: Τον Κοινοβουλευτισμόν και την Τοπικήν Αυτοδιοίκησιν.
Με το πλειοψηφικόν (εκλογικόν σύστημα) και με τον τρόπον λειτουργίας της Βουλής (των Ελλήνων) ουσιαστικά κατελύθη ο Κοινοβουλευτισμός.
Με τις χθεσινές απολύσεις εξήντα περίπου αιρετών Δημοτικών και Κοινοτικών Αρχόντων στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, που έρχονται σε συνέχεια σειράς προηγουμένων αντικαταστάσεων και απολύσεων των εκλεγέντων δημοκρατικών αντιπροσώπων του Λαού στους Δήμους και στις Κοινότητες της χώρας, ο “Συναγερμός” δίνει την χαριστική βολή και εις την Τοπικήν Αυτοδιοίκησιν. Και … επιβάλλει τον κομματικό του ολοκληρωτισμό περιορίζοντας και τα τελευταία ίχνη του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Αλλά η Τοπική Αυτοδιοίκησις, όσο και αν άλλοτε επί χρόνια ολόκληρα παραμένει γράμμα κενό [Δικτατορία (4ης Αυγούστου), Κατοχή, κλπ.] και άλλοτε παραβιάζεται από τις διάφορες Κυβερνήσεις, είναι πάντα θεμελιώδης θεσμός του Πολιτεύματός μας και αποτελεί μια παλαιότατη παράδοση του Ελληνικού Λαού. Το δε νόημά της είναι ότι οι τοπικές υποθέσεις πρέπει σύμφωνα με το Σύνταγμα να διοικούνται από πρόσωπα της εκλογής του Λαού, είτε αυτά είναι αρεστά στην κάθε Κυβέρνησιν είτε όχι.
Επομένως η με κομματικά κριτήρια απόλυσις και αντικατάστασις τόσων Δημοτικών και Κοινοτικών Αρχόντων αποτελεί μια αυθαιρεσία και συγχρόνως κατάφωρη παραβίασιν του Συντάγματος. Και δεν πρόκειται να κριθή έγκυρη, αν υπάρχει Διοικητική Δικαιοσύνη στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι η Κυβέρνησις δεν μπορεί να ανεχθή τον θεσμό της Αυτοδιοικήσεως είναι όχι μόνο έμπρακτη χρεωκοπία των διακηρύξεών της για Χρηστή Διοίκησιν, αλλά και του ότι αισθάνεται πια να χάνει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη του Λαού. Γι’ αυτό αναγκάζεται κάθε τόσο να καταφεύγει σε αντισυνταγματικές ενέργειες. Και τα μέτρα της κατά της Αυτοδιοικήσεως χωρίς να είναι τα μόνα είναι από τα σοβαρώτερα”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
