Σε όσα έγραψα στον ηλεκτρονικό “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” στις 7 Φεβρουαρίου 2019, έχω να προσθέσω καταρχήν όσα δημοσίευσα σ’ αυτόν στις 9 Ιανουαρίου 2016, σε χρόνο ανύποπτο, πολύ πριν την κυκλοφορία του Λευκώματος για την Παναγίτσα του αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα Παπασυννεφάκη στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2016 (βλ. ακόμη και τον έντυπο “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας, Νο 77, Ιανουάριος 2016, σελ. 1).
Τεκμήριο αμάχητο δέχομαι εκεί τη μαρτυρία του Μανώλη Μακρή, από τους πρώτους κατοίκους του Μικρασιατοπροσφυγικού Συνοικισμού της Ν. Φιλαδέλφειας, που συνδικαλιστικά ασχολήθηκε από την πρώτη στιγμή στο χώρο των επαγγελματιών, αλλά και δημοτικός σύμβουλος είχε εκλεγεί επανειλημμένα στην πόλη μας – για το πότε και πώς απέκτησαν οι Φιλαδελφειώτες και οι Φιλαδελφειώτισσες την εκκλησιά τους, την Κοίμηση Θεοτόκου ή Παναγίτσα.
Η μαρτυρία του δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα της “Αναζήτησης” για τα 50 χρόνια της Νέας Φιλαδέλφειας (Αριθ. φύλλου 282, 30 Μαρτίου 1977, σελ. 14). Ο Μανώλης Μακρής ήταν φίλος του πατέρα μου Παντελή Παντελόγλου, γεγονός που με βοήθησε να έχω γνώση των λεγομένων του από πρώτο χέρι και από πολύ μικρός, η μαρτυρία του δε ούτε τότε ούτε αργότερα αμφισβητήθηκε, παρά που το Λεύκωμα της “Αναζήτησης” διάβασαν χιλιάδες αναγνώστες.
Και τώρα για την αξία του ψηφιοποιημένου “τεκμηρίου” εκ των αρχείων της Παναγίτσας, δεν έχει παρά να δει κανείς ότι ο αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Παπασυννεφάκης στο δικό του Λεύκωμα στη σελίδα 51 το λεζαντάρει ως “Κυριακή του Πάσχα 1929”.
Αυτά επί του παρόντος.
Κώστας Π. Παντελόγλου
