Όσα ακολουθούν έχει διατυπώσει ο Κώστας Κουλουφάκος, συντελεστής του περιοδικού του τίτλου – περιέχονται σε κείμενό του με το οποίο μετείχε σε αφιέρωμα του περιοδικού “Διαβάζω” στην “Επιθεώρηση Τέχνης” (βλ. τεύχος 67, 20 Απριλίου 1983).
Έχω τη γνώμη πως διατηρούν όλη τους την αξία ως πυξίδα για το παρόν και το μέλλον, γι’ αυτό και τα καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, αμέσως παρακάτω:
“… η “Επιθεώρηση Τέχνης” ήταν υποχρεωμένη να ορθώσει ανάστημα …, προβάλλοντας τον βαθύτατα ανθρωπιστικό χαρακτήρα του μαρξισμού και πείθοντας με την όλη πολιτεία της κάθε καλόπιστον πνευματικό άνθρωπο ότι η αριστερά είναι ένα αναγεννητικό ανθρωπιστικό κίνημα που ανοίγει στο πνεύμα απέραντους ορίζοντες. Να καταπολεμήσει έμπρακτα κι αποτελεσματικά το αστυνομικό κράτος … και το καταπολέμησε όχι μόνο προβάλλοντας τα άξια έργα των αριστερών διανοούμενων είτε έξω βρίσκονταν είτε μέσα στις φυλακές και τις εξορίες, αλλά και λειτουργώντας ως έγκυρο βήμα όπου μπορούσε να παρουσιαστεί κάθε ζωντανό έργο με μόνο συστατικό την ποιότητά του κι ανεξάρτητα απ’ την πολιτική τοποθέτηση του δημιουργού του. Έπρεπε ακόμα να διεκδικήσει την εξασφάλιση των πνευματικών και άλλων ελευθεριών, αποκαθιστώντας με τις σελίδες της τον διάλογο ανάμεσα στους πνευματικούς ανθρώπους για την ανταλλαγή γνωμών και την ελεύθερη διαπάλη των ιδεών χωρίς η ίδια … να χάσει την αριστερή φυσιογνωμία της.
Έπρεπε, τέλος, να εξυγιάνει όσο της ήταν δυνατό τον πνευματικό χώρο καταπολεμώντας τον βεντετισμό, τα ταμπού, την αυτάρεσκη επανάπαυση στα ήδη κατακτημένα, την στάση της μακάριας αδιαφορίας απέναντι στα προβλήματα που δημιουργεί η ραγδαία τεχνολογική πρόοδος, το πνεύμα της ποικιλότροπης και ποικιλώνυμης σκοπιμοθηρίας, κι ενεργώντας προς όφελος της αλήθειας, της γνησιότητας και της υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
