Από τις 16-18 Ιανουαρίου 1968 πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Γκράμσι στη Ρώμη σεμινάριο με θέμα “Προβλήματα ανανέωσης των κρατικών δομών” – ο τελικός λόγος στο σεμινάριο αυτό ήταν του κομμουνιστή ηγέτη Πιέτρο Ινγκράο, ο οποίος ετελεύτησε το βίο του στις 27 Σεπτεμβρίου 2015, σε ηλικία 100 χρόνων.
Από τον τελικό αυτό λόγο είναι όσα απέσπασα και καταχωρώ αμέσως παρακάτω, αναφερόμενα σε ζήτημα εξαιρετικής σημασίας:
“… οι πολιτικές απαντήσεις, από τις οποίες θα γεννηθεί μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση και τη φτώχεια, δε μπορούν να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας μόνο από μια μαρξιστική “παράδοση” που είναι κλειστή στον εαυτό της. Και εδώ θέλω να υπογραμμίσω τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους σημερινούς αγώνες και τους σοσιαλιστικούς μας στόχους, κάτω από το πρίσμα της ενωτικής στρατηγικής που διαλέξαμε για το σοσιαλισμό.
Δεν παλεύουμε για να κατακτήσουμε δημοκρατικά δικαιώματα για το σήμερα, που δε θα μας χρησιμέψουν στη σοσιαλιστική κοινωνία του αύριο.
Δεν καταλαβαίνουμε αυτό το διαχωρισμό ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο. Στις ελευθερίες που κατακτούμε σήμερα, στις δημοκρατικές δομές που προσπαθούμε να εγκαταστήσουμε από τώρα, στην ανάπτυξη του ταξικού επαναστατικού κινήματος για το οποίο παλεύουμε, βρίσκονται οι σπόροι της μελλοντικής κοινωνίας και του τρόπου που θα την κυβερνήσουν οι εργαζόμενοι.
Η σοσιαλιστική δημοκρατία ετοιμάζεται ήδη με το σημερινό αγώνα. Και κάθε λάθος στο σημερινό αγώνα θα είναι ένα μεγαλύτερο βάρος και μια δυσκολία για το αύριο. Και αντίστροφα. Όσο περισσότερο μπορέσουμε να επιτύχουμε από τώρα μια ατομική και ταξική παρουσία σε αυτό τον αγώνα που να εκφράζει τη δημιουργική δυναμικότητα του κοινωνικού ατόμου, τόσο περισσότερο ο σοσιαλισμός θα αναπτυχθεί αύριο μέσα στην ελευθερία και στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας τόσο περισσότερο η στιγμή της ηγεμονίας θα υπερισχύσει στη στιγμή του καταναγκασμού.
Αυτά δεν είναι αψυχολόγητα άλματα προς τα μπροστά. Εκφράζουν την πεποίθηση πως η πραγματική υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών από τις αυταρχικές ενέδρες και τις αντιδραστικές απειλές σήμερα επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη της δημοκρατίας και τον εμπλουτισμό της με νέες μορφές και πιο ανεπτυγμένο περιεχόμενο”.
Οφείλω τώρα να σημειώσω πως τα παραπάνω, και όλος ο λόγος του Πιέτρο Ινγκράο περιλαμβάνονται στο βιβλίο του με τίτλο “Μάζες και Εξουσία”, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1979.
Κώστας Π. Παντελόγλου
