Τούτο τον καιρό αισθάνομαι την ανάγκη μιας αναφοράς στον Ορέστη, που με συντρόφευσε από τα σπουδαστικά μου χρόνια στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο, αλλά και αργότερα στα πρώτα μου βήματα ως διπλωματούχου πολιτικού μηχανικού με το έργο του στο “Δελτίο” του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Αθηνών (με Πρόεδρο τον Κώστα Χατζηγώγο), τα “Τεχνικά Χρονικά” του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος (της δημοκρατικής διοίκησης Ιωάννη Χριστουδουλίδη, με επιστημονικό σύμβουλο τον Γιάννη Τομπρογιάννη), την “Αρχιτεκτονική” (του Αντώνη και του πατρός του Κώστα Κιτσίκη), τον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” (του Γιάννη Μαρίνου), τέλος με τα δικά του, ολοδικά του “Αρχιτεκτονικά Θέματα” και “Θέματα Χώρου και Τεχνών”.
Θησαυρός αληθινός όσα έγραψε, μα και όσα φιλοξένησε, στις σελίδες των εκδόσεων που παραπάνω ονομάτισα – θησαυρός που πολλά θα πρόσφερε στη βελτίωση της σύνολης ζωής των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, εάν υιοθετούνταν από τους φορείς της κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας.
Ο Ορέστης πρόσεχε όσα έγραφα στα “Δημοτικά Ζητήματα” και στα “Ζητήματα Πολεοδομίας και Κατοικίας”, στις “Σελίδες Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας”, έκφραζε το θαυμασμό του, μου ζητούσε συνεργασία…
Δεν του έδωσα την ικανοποίηση αυτή, διότι θεωρούσα σωστότερο τα γραφτά μου να δημοσιεύονται στον τύπο της κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας ή απλά να καταγράφονται σ’ αυτόν, είτε και μερικώς έστω να αναδημοσιεύονται.
Δε συνέβη ωστόσο αυτό, μάλιστα ούτε και τότε που είχα εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων (1975-1978), διότι βεβαίως δεν επρόκειτο για τύπο κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας, αλλά ούτε και για κοινωνικοπολιτική πρωτοπορία…
Εδώ ας τελειώσω αυτή την πρώτη αναφορά μου στον Ορέστη· οι με όλες τους τις δυνάμεις προσφέροντες για τη βελτίωση της σύνολης ζωής των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων γνωρίζουν πως αναφέρομαι φυσικά στον Πολιτικό Μηχανικό Ορέστη Δουμάνη!
Κώστας Π. Παντελόγλου
