Λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές, και σε αντίθεση με το “πολωτικό” προεκλογικό κλίμα, ο παραδημοτικός “Πολίτης” δημοσίευσε ένα κείμενο στο οποίο η Νέα Δύναμη Πολιτών του Αριστείδη Βασιλόπουλου, αυτή της “μεγάλης προοδευτικής παράταξης” δηλαδή, τοποθετεί τον εαυτό της στην επόμενη μέρα της διοίκησης του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας. Αξίζει να ξαναδιαβάσει κανείς το κείμενο σήμερα, μετά τις βουλευτικές εκλογές, για να κατανοήσει κάπως καλύτερα πώς θα εμφανιστεί στο άμεσο μέλλον η realpolitik της πρώην ριζοσπαστικής αριστεράς στο τοπικό επίπεδο, κατ’ αναλογία με αυτό που πρόκειται να συμβεί και στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως το προανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών.
Το κείμενο του “Πολίτη” τονίζει τις αναπόφευκτες αποστάσεις μεταξύ πασόκων και νεοδημοκρατών στο εσωτερικό της παράταξης Βούρου, προαναγγέλλει απαξίωση της συμφωνίας του β’ γύρου με τον Παντελή Γρετζελιά, λέει ότι ο άλλοτε αντίπαλος πασόκος Λύσσανδρος Γεωργαμλής επιβεβαιώνει σήμερα ότι το έργο Βασιλόπουλου είναι καλό (και άρα προωθεί παρόμοιους σκοπούς με αυτούς της “Πολιτών Πολιτείας”, συναγάγουμε εμείς), δίνει τα εύσημα στους έμπειρους πασόκους του δημοτικού συμβουλίου, αλλά όχι και στους έμπειρους νεοδημοκράτες, κάνει και μια δευτερεύουσα αναφορά στην τοποτηρήτρια Μελισσανίδη και τις (δεδομένες) παρεμβάσεις τρίτων στη δημοτική εξουσία.
Λίγες μέρες μετά, τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στη ΝΦ-ΝΧ, ήρθαν να επιβεβαιώσουν το θέμα που επιχείρησε να ανοίξει προεκλογικά ο “Πολίτης”: η “μεγάλη προοδευτική παράταξη” του ΣΥΡΙΖΑ (6.725 ψήφοι), περιλαμβάνει όχι μόνο τους ψηφοφόρους Βασιλόπουλου (4.093 ψήφοι στον πρώτο γύρο), αλλά και ψηφοφόρους του Βούρου, του Γρετζελιά και του Τάσου Κωνσταντινίδη: οπότε αν θα ήθελε να ομογενοποιήσει κανείς την κεντρική με την τοπική κατάσταση, με δεδομένη και τη νίκη της δεξιάς, θα έπρεπε να αναθεωρήσει τις προ των δημοτικών εκλογών τοπικές συμμαχίες. Επ’ αυτού τοποθετήθηκε και ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, τα είπε και ο “Πολίτης”. Και πάντως, για τη Νέα Δύναμη Πολιτών της “μεγάλης προοδευτικής παράταξης” είναι μονόδρομος να επιχειρήσει να διεμβολήσει ήδη από τώρα τους νικητές των δημοτικών εκλογών.
Βεβαίως, οι νικητές, όπως παρατηρήσαμε και κατά την αποτίμηση των αποτελεσμάτων, δεν είναι ακριβώς νικητές, ενώ δεν κρύβεται και η εσωτερική τους διελκυστίνδα (ως προς αυτό, διαφωτιστικό το ρεπορτάζ του Διαμαντή Σεϊτανίδη που δε διέψευσε ο έτσι κι αλλιώς όχι ιδιαίτερα ικανός γραφείος τύπου του Γιάννη Βούρου). Κάτι ξέρουν, λοιπόν, εκεί στη Νέα Δύναμη Πολιτών, απ’ το τοπικό παιχνίδι, κάτι τους λένε κι απ’ τα κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ (ο νυν τοπικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα υπάκουος στα κεντρικά, εξάλλου) και ρίχνουν κι αυτοί τη ζαριά τους.
Πάντως, σε πολιτικό επίπεδο, το θέμα είναι απλό: τόσο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό όσο και στο τοπικό, οι σοβαρές αποφάσεις που καθορίζουν το άμεσο μέλλον έχουν έτσι κι αλλιώς ήδη ληφθεί, καθώς η οικονομική βάση των προβλημάτων παραμένει αμετάβλητη πριν και μετά απ’ όλες τις εκλογές – κι ας εμφανίζεται τόσο η ΝΔ κεντρικά, όσο και η “Πολιτών Πολιτεία” του Γιάννη Βούρου τοπικά ως δυνάμεις … ανατροπής των ως σήμερα πολιτικών. Από την άλλη, η αυτοδυναμία της ΝΔ άνοιξε υποχρεωτικά τη συζήτηση για τον “απέναντι” πόλο που συμπληρώνει ομαλά το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την ήττα του, τον θέτει στο κέντρο αυτής της συζήτησης. Οπότε οι τοπικοί πασοκοκιναλιστές που ήλπισαν ότι θα γίνουν χαλίφηδες στη θέση του πιο πρόσφατου χαλίφη με σημαία το γήπεδο Μελισσανίδη και τον “αρνητισμό” της απερχόμενης δημοτικής αρχής, μάλλον θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Και μια μέρα που ίσως δεν αργήσει πολύ, μπορεί να δούμε τους νεοσυριζαίους του Βασιλόπουλου να συνυπάρχουν με τους πασόκους του Βούρου και του Γρετζελιά, όσους τουλάχιστον δεν ακολουθήσουν το παράδειγμα Χρυσοχοΐδη. Μήπως τελικά αυτή είναι η νέα συμμαχία που θα ξεπεράσει και τα προβλήματα του Κλεισθένη; Και πώς θα απαντήσει σ’ αυτή την κατάσταση η τοπική δεξιά, που είναι κι εκείνη διασπασμένη, παρά την καθαρή κεντρική νίκη;
Για τα επόμενα επεισόδια του σίριαλ της πολυκατοικίας, ραντεβού το Σεπτέμβρη και η συνέχεια επί της οθόνης. Αλλά το βέβαιο είναι, όπως έχουμε ξαναγράψει, ότι το παιχνίδι αυτό δεν αφορά την ικανοποίηση των αναγκών των πολλών, ούτε την έκφραση των πολιτικών απόψεών τους – πρόκειται για έναν μεταπολιτικό μικρόκοσμο επιτηδείων που ενδιαφέρονται όχι για τη διαχείριση των κοινών, αλλά για τη διαχείριση των πόρων που συνδέονται μ’ αυτά. Έως ότου…
π.
