Και να που φτάσαμε εδώ

Ορκίζονται σήμερα στο ΠΠΙΕΔ ο νέος δήμαρχος και το νέο δημοτικό συμβούλιο ΝΦ-ΝΧ, που αναλαμβάνει καθήκοντα από 1 Σεπτεμβρίου 2019. Η σύνθεση της νέας διοίκησης δεν αφήνει ελπίδες να δούμε κάτι διαφορετικό από τα επί δεκαετίες γνωστά: μια σειρά από πρόσωπα εμμένουν να συμμετέχουν στον τοπικό πολιτικό στίβο παρά τις αποτυχίες και τις διαπιστωμένες ανεπάρκειές τους ή και εξαιτίας αυτών, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι ο “είδα φως και μπήκα” νέος δήμαρχος του παλαιού ΠΑΣΟΚ του ορθόδοξου, ο συνδεδεμένος με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Φαίνεται μάλιστα ότι επιπλέον ο Γιάννης Βούρος είναι έκθετος ηθικά και οφείλει πολιτικές εξηγήσεις για όσα του καταμαρτυρούνται σε σχέση με τα χρέη του προς το δημόσιο (να σημειώσουμε, πάντως, ότι ο Ν. 3852/2010 επιτρέπει σε οφειλέτες του δημοσίου να ασκήσουν καθήκοντα δημάρχου και δημοτικού συμβούλου, εκτός αν χρωστούν αθροιστικά πάνω από 500 ευρώ στον δήμο που έχουν εκλεγεί, ενώ επίσης επιτρέπει στους δημάρχους να ασκούν παράλληλα επαγγελματική δραστηριότητα. Οπότε, αγαπητοί Μάνο και Διαμαντή, μη νιώσετε καμιά έκπληξη αν ο Γιάννης Βούρος επικαλεστεί απλώς το βουλγαράκειο επιχείρημα “ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό” – έτσι κι αλλιώς με τέτοιου επιπέδου προεκλογική εκστρατεία και με τη συμβολή της γενικής αδιαφορίας του εκλογικού σώματος απέναντι στα προβλήματα πάσης φύσεως πέτυχε να εκλεγεί δήμαρχος, δυστυχώς για την πόλη…).

Για να μην κουράζουμε τους αναγνώστες μας με περαιτέρω αναλύσεις, αποφασίσαμε στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” να υπενθυμίσουμε την αποτίμησή μας των εκλογικών αποτελεσμάτων, στην οποία νομίζουμε ότι περιλαμβάνονται εν πολλοίς και τα πολιτικά επίδικα της επόμενης περιόδου. Εδώ θα είμαστε και κατά την εξέλιξη των πραγμάτων. Διαβάστε λοιπόν τι γράφαμε στις 2 Ιουνίου:

Με μεγάλη αποχή 52,56% ολοκληρώθηκε ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δήμαρχος εξελέγη όπως αναμενόταν ο Γιάννης Βούρος, ο εκλεκτός των μεγάλων και μικρών επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά και του τοπικού πολιτικού κατεστημένου, ενώ ο Αριστείδης Βασιλόπουλος δεν κατόρθωσε να πάρει τους κεντρώους, πρώην πασόκους ψηφοφόρους της πόλης, παρά το άνοιγμά του προς αυτόν τον χώρο, κι αφού η αριστερή του πτέρυγα τον είχε εγκαταλείψει, υπέστη αναμενόμενη ήττα. Η Νέα Χαλκηδόνα με την πιο σφιχτή της ψήφο έκανε τη διαφορά για τον Γιάννη Βούρο και καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα, μάλλον περισσότερο απ’ την κολεγιά του με τον Παντελή Γρετζελιά.

Οι αριθμοί έχουν το ενδιαφέρον τους:

Στον β’ γύρο ψήφισαν 14.853 εκλογείς, σχεδόν τέσσερις χιλιάδες λιγότεροι απ’ τον πρώτο γύρο και πέντε χιλιάδες λιγότεροι απ’ τον β’ γύρο του 2014. Το 2014, στον β’ γύρο είχαν ψηφίσει 600 άτομα περισσότερα από τον πρώτο.

Τα 5.251 + 3.116 + 645 του στρατοπέδου Βούρου στον πρώτο γύρο (Βούρος + Γρετζελιάς + Κοπελούσος) δεν έβγαλαν σούμα 9.012, αλλά 7.818, δηλαδή λιγότερα κι απ’ τα 8.459 με τα οποία απέτυχε να εκλεγεί δήμαρχος ο Λύσανδρος Γεωργαμλής στον β’ γύρο του 2014. Αυτή είναι η “καθαρή πλειοψηφία” της επόμενης τετραετίας.

Παρομοίως κι ο Αριστείδης Βασιλόπουλος δεν έπεισε τους 9.439 που είχε πείσει στον β’ γύρο του 2014, αλλά μόλις 6.339. Αυτό είναι το τίμημα της δεξιάς στροφής του στον πολιτικό ρεαλισμό, ή στον πολιτικό αμοραλισμό, όπως του χρεώνουν πρώην σύντροφοί του. Ταυτόχρονα, είναι και έμμεση αποτύπωση της επίδρασης των κυβερνητικών πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή.

Το “κατά συνείδηση” των υπόλοιπων συνδυασμών μετατράπηκε κατά το πλείστον σε αποχή από την κάλπη: το δίλημμα Βούρος ή Βασιλόπουλος κάποιοι το απάντησαν με μισή καρδιά και πολλοί αρνήθηκαν να το απαντήσουν – ίσως γιατί τελικά δεν έμοιαζε στα μάτια τους και τόσο σημαντικό δίλημμα, αφού οι κομβικές αλλαγές με πολιορκητικό κριό το γήπεδο Μελισσανίδη έχουν ήδη υλοποιηθεί κατά τη δημαρχία Αριστείδη Βασιλόπουλου.

Η γραμμή της Λαϊκής Συσπείρωσης για λευκό-άκυρο στην κάλπη δεν πέρασε, αφού τα λευκά-άκυρα μειώθηκαν από 912 στον πρώτο γύρο σε 696, ενώ η Λαϊκή Συσπείρωση είχε λάβει 1.424 ψήφους.

Εν ολίγοις, στην πόλη επικρατούν αριθμητικώς αυτοί που δεν ακούγεται η φωνή τους, αυτοί που δε θεωρούν τους εαυτούς τους πολιτικά εκπροσωπούμενους – το πώς και αν θα εκφραστούν από εδώ και πέρα είναι και το στοίχημα της επόμενης μέρας, αν κι οι προοπτικές κάτι τέτοιο να συμβεί είναι για την ώρα ισχνές.

Γιατί συμβαίνει αυτό και καταλήγουμε σ’ αυτή την αποσάθρωση της τοπικής πολιτικής σκηνής; Τα έχουμε γράψει ήδη απ’ το καλοκαίρι του 2018, μετά τη δρομολόγηση της κατεδάφισης των εγκαταστάσεων της υπηρεσίας καθαριότητας:

“Ο τσαμπουκάς των κυβερνώντων στην εποχή των μνημονίων στρέφεται ευθέως εναντίον των υπαρχόντων θεσμών αυτοδιοίκησης. Οι θεσμοί αυτοί είναι προβληματικοί, το καλλικρατικό πλαίσιο λειτουργίας τους περιοριστικό και ανελεύθερο κι οι περισσότεροι αιρετοί είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την πολιτική δυναμική της τοπικής οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, για λόγους που δε σχετίζονται μόνο με τα ατομικά τους ελλείμματα· όμως η κεντρική εξουσία μάς λέει ξεκάθαρα ότι ακόμη κι αυτή η στρεβλή κι ασθμαίνουσα αυτοδιοίκηση πρέπει να εξαφανιστεί, μαζί με την ιδέα της αυτοδιοίκησης. Στη θέση της μάς καλεί να αποδεχτούμε έναν επικίνδυνο κορπορατισμό, γιατί, όπως επιμένουν πολλοί, «πρέπει να ενωθεί η πόλη».

Στην ουρά της απαξίωσης των δημοτικών αρχών από το κράτος και τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα, προσκολλώνται και τα μικρότερα συμφέροντα που βάζουν το άμεσο κέρδος τους πάνω από τη μεσομακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των πόλεων υπό το βάρος των δραστηριοτήτων τους. Στην περίπτωση της Νέας Φιλαδέλφειας δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις πιέσεις που ασκούν αυτά τα συμφέροντα στην καρδιά της πόλης, στον προστατευόμενο προσφυγικό συνοικισμό.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα για γερά στομάχια (που απ’ ό,τι φαίνεται η πόλη μας δε διαθέτει αρκετά), από εδώ και πέρα πρόθυμοι να διεκδικήσουν τη θέση του δημάρχου δε θα είναι οι φιλόδοξοι γενικώς, αλλά μόνο οι φιλόδοξοι που θα λένε ναι σε όλα. Το επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης θα πέσει, ενώ ο ήδη λειψός πολιτικός διάλογος θα εκπέσει σε υμνητικές μωρολογίες (ήδη έχουμε τέτοια δείγματα) των οποίων ο αντίλογος θα αυτοκαταστέλλεται υπό το φόβο της κλοτσοπατινάδας. Στο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, δε θα χρειαστεί να ξανακλείσουν ποτέ τα μικρόφωνα σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου· ποιος θα μιλά, έστω κι έτσι; Τα πραγματικά δημοτικά ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της πόλης δε θα βρίσκουν λύσεις στα αρμόδια τοπικά όργανα, διότι αυτά τα όργανα δε θα είναι επί της ουσίας αρμόδια για να επιλύσουν τα δημοτικά ζητήματα, αλλά θα κάνουν άλλες δουλίτσες.”

Για να μην τα πολυλογούμε, ας αφεθούμε στη σίγουρη γλώσσα του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού: “Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία”…

π.