Ως εκ τούτου, προκύπτουν ιδιαίτερες ευθύνες για τον δήμαρχο, γενικότερα για τους υποστασιοποιούντες τη δημοτική αρχή.
Οφείλουν να συνεισφέρουν με λόγο και πράξη στη Μικρασιατική μνήμη· να τιμούν όπως πρέπει την 14η Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο – έτερον εκάτερον τα της Παναγιάς της Βουρλιώτισσας.
Να συντελέσουν ώστε να αποκτήσουμε ένα Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας, που σημαίνει να μην αγνοούνται πολλοί που πρωτοκατοίκησαν, έζησαν και δημιούργησαν εδώ, όπως τώρα συμβαίνει με το υπάρχον Μουσείο “Φιλιώ Χαϊδεμένου”.
Η μακρά ενασχόλησή μου με τα της Μικρασίας και τα των Μικρασιατών Προσφύγων με έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η μνήμη της Μικρασίας πρέπει να είναι μια πράξη διαρκής και όχι μόνο επί τη επετείω ή επί τη ευκαιρία· από αυτό έχουν να ωφεληθούν όλοι και όχι μόνο οι Μικρασιατικής καταγωγής.
Το συμπέρασμά μου αυτό δεν επηρεάζεται θαρρώ από το γεγονός ότι οι γονείς μου είδαν το φως της ζωής στην Μικρασία – στην Κωνσταντινούπολη ο πατέρας μου και στη Σμύρνη η μητέρα μου – και στο γεγονός ότι εγώ γεννήθηκα και κατοικώ στην Μικρασιατοπροσφυγική συνοικία της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά εδράζεται στο στέρεο έδαφος της γνώσης σειράς ολόκληρης δεδομένων.
Τέτοια δεδομένα έχω δημοσιοποιήσει ως τώρα με εργασίες και δημοσιεύματά μου Μικρασιατικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος – βλ. τον σχετικό Κατάλογο που κυκλοφόρησε το υπ’ εμέ Κέντρο Μικρασιατικών Μελετών και Τεκμηρίωσης (ΚΕ.ΜΙ.ΜΕ.ΤΕ.) και οι Εκδόσεις Παντελόγλου το 2010 – αλλά και όσα δημοσιεύτηκαν και δημοσιεύονται έκτοτε τόσο στον έντυπο, όσο και στον ηλεκτρονικό “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, αλλά και συμπεριλαμβάνονται στις εκδόσεις του Κέντρου Ιστορίας Νέας Φιλαδέλφειας.
Δεν νομίζω πως είναι μακριά η στιγμή που θα κάνω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γνωστές πολύ ευρύτερης εκτάσεως εργασίες μου που συντελούν στη γνώση της Μικρασίας, στη γνώση των αφορώντων τις Μικρασιατικές πατρίδες.
Κώστας Π. Παντελόγλου
