Στο βιβλίο του Τα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Μέρος Α’ – Ιστορικά, ο εκλεκτός της Μικρασιατικής Γραμματολογίας Νίκος Ε. Μηλιώρης γράφει και τα ακόλουθα, τα οποία συνοδεύει με την εικόνα των ερειπίων της Παναγιάς των Βουρλών, μετά την Καταστροφή:
“Κατά τον τραγικό Σεπτέμβριο του 1922, μαζύ με την παλαιά ιστορική πόλη των Βουρλών, παρανάλωμα στην φωτιά της Μεγάλης Καταστροφής, γίνηκαν και ο Ναός και η Εικόνα, και τα κειμήλια και όλοι οι άλλοι θησαυροί και αξίες της Εκκλησίας [της Παναγιάς] (βλ. 235).
Σε δημοσίευμα του Σταύρου Κουκουτσάκη, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας σε πολλές συνέχειες από τις σελίδες εφημερίδας των Αθηνών το 1930 (που τώρα κυκλοφορεί και σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον) και αναφερόταν στην Καταστροφή των Βουρλών, καταχωρούνταν, συν τοις άλλοις, και η εικόνα της ιστορικής Παναγίας των Βουρλών, σημειωνόταν η προέλευσή της και ο πλούσιος στολισμός της με χρυσό, αδάμαντας και σαπφείρους μεγάλης αξίας, και δινόταν η πληροφορία πως “η φωτογραφία αύτη είναι η μόνη διασωθείσα υπό του Γενικού Γραμματέως του Ελληνικού Προξενείου Αλεξανδρείας κ. Ιωάν. Κόκκου, εκ Βουρλών”. Τίποτα δε σημείωνε ο Σταύρος Κουκουτσάκης για σωτηρία της ίδιας της εικόνας της Παναγίας της Βουρλιώτισσας παρά το γεγονός της αναφοράς του στην κίνηση των Βουρλιωτών εν Ελλάδα και μάλιστα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Αναφορά στους Βουρλιώτες της Νέας Φιλαδέλφειας έχει κάνει στο βιβλίο του (σελ. 235-236) και ο Νίκος Ε. Μηλιώρης, χωρίς βεβαίως να αναφέρει σωτηρία από μέρους τους της εικόνας της Παναγιάς της Βουρλιώτισσας.
Θα ήθελα να προσθέσω και μια μαρτυρία μου σχετικά, μαρτυρία που και άλλοι θα μπορούσαν ασφαλώς να κάνουν: Παρά τον τακτικό εκκλησιασμό μου ως μαθητής στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά και την τακτική παρακολούθηση από μέρους μου του Κατηχητικού της, μα και αργότερα φυσικά, ουδέποτε άκουσα ότι κατείχε ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως Θεοτόκου την εικόνα της Παναγιάς της Βουρλιώτισσας.
Κώστας Π. Παντελόγλου
