Με δύο μισές σελίδες (210, 211) και στοιχεία που περιλαμβάνονται σε έγγραφα που υπογράφει ο τότε δήμαρχος Παντελής Γρετζελιάς κυρίως τον Σεπτέμβριο του 1999 επιχειρεί ο συγγραφέας του κεφαλαίου “Η Νέα Φιλαδέλφεια στη μεταπολίτευση” του βιβλίου που κυκλοφόρησε το ΠΠΙΕΔ, να ξεμπερδεύει με το γεγονός του σεισμού της 7ης Σεπτεμβρίου 1999, τις συνέπειές του στον Μικρασιατοπροσφυγικό συνοικισμό της ΝΦ, στις Εργατικές Κατοικίες, στις άλλες περιοχές του Δήμου, στις δημόσιες και δημοτικές εγκαταστάσεις, τις σκέψεις και τις πράξεις περί την αντιμετώπιση αυτών των συνεπειών…
Λίαν ανεπαρκής η προσέγγιση, και ανακριβής – απαράδεκτο να γράφεται “σημαντικός αριθμός προσφυγικών κατοικιών κατέρρευσε, μεταβάλλοντας έτσι το αστικό τοπίο της συνοικίας” (σελ. 210), διότι αυτό δεν είναι αλήθεια· ο χαρακτηρισμός “κόκκινο” ή “κίτρινο” δε σημαίνει κατέρρευσε· σημαίνει περαιτέρω μελέτη, αποκατάσταση-ενίσχυση, και αν το πράγμα δεν παίρνει γιατρειά, τότε και μόνο τότε κατεδάφιση. Δεν είναι σωστό, ούτε οικονομικά ωφέλιμο να απαξιώνεται ο οικοδομικός πλούτος, εν προκειμένω του Μικρασιατοπροσφυγικού συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας, ο οποίος επιπλέον χαρακτηριζόταν από άρτιο αποτέλεσμα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά – έγραψα σχετικά στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 7 Σεπτεμβρίου 2018 με τίτλο “Για τον οικοδομικό πλούτο του Μικρασιατοπροσφυγικού Συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας”, όπου επαναλαμβάνω τη γνώμη μου ότι “ο Δήμος με τις υπηρεσίες του, τα συνεργεία του, πολλά θα μπορούσε να προσφέρει ώστε ο οικοδομικός πλούτος του Μικρασιατοπροσφυγικού Συνοικισμού της ΝΦ να μην απαξιώνεται, να μην καταρρέει και τούτο όχι μόνο για να θυμίζει, αλλά και για να εξυπηρετεί σύγχρονες λαϊκές ανάγκες!”, προσθέτοντας ότι “τούτο το έχω διατυπώσει πολλές φορές κατά το παρελθόν με ιδιαίτερη επιμονή: πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών, αμέσως μετά απ’ αυτήν υποστηρίζοντας την ανάγκη ανάπλασης (*), κατά και μετά τους σεισμούς του 1981 και του 1999 που οι ιθύνοντες διάλεξαν την πολυκατοικιοποίηση της ΔΕΠΟΣ και την κατεδάφιση πλήθους Μικρασιατοπροσφυγικών κατοικιών”.
Απαράδεκτη και η τρομολαγνική διατύπωση “Ο σεισμός, αφήνοντας στο πέρασμά του 143 νεκρούς στην Αττική και σφοδρότατες καταστροφές στα κτίρια, έπληξε ανηλεώς την προσφυγική συνοικία της Νέας Φιλαδέλφειας” (σελ. 210) – και ανάλογα το γήπεδο της ΑΕΚ, δεν το λέει αυτό ο συγγραφές, αλλά το εννοεί φυσικά, για να δικαιολογηθεί η κατεδάφισή του μετά από επίμονες πιέσεις πολιτικοεπιχειρηματικών κύκλων και η σε χρόνο dt εξαφάνιση του μεγαλύτερου μέρους των κτιρίων του Συνοικισμού ΝΦ δια της κατεδαφίσεως.
Ο συγγραφέας του κεφαλαίου “Η Νέα Φιλαδέλφεια στη μεταπολίτευση” δε συναπαντήθηκε με όσα σημειώνω στο σημείωμά μου στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 19 Ιανουαρίου 2018, με τίτλο “ΔΕΠΟΣ-Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας”. Επίσημα είναι του Δήμου ΝΦ ή και τον αφορούν, δημοσιευμένα στα Τεχνικά Χρονικά, τα Προβλήματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη Δημοτική Ενημέρωση, τον Ριζοσπάστη, μετά φυσικά τον σεισμό του 1981, τα χρόνια 1983, 1985, 1986.
Δε συναπαντήθηκε με τις δημόσιες συζητήσεις που διοργάνωσε η Δημοτική Αρχή (Δήμαρχος ο Σάββας Σταματιάδης) στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου ΝΦ τον Μάρτιο του 1981; Δεν συναπαντήθηκε με τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου ΝΦ της 29ης Ιουλίου 1981, αλλά και άλλα, που έλαβαν χώρα μετά τον σεισμό της 24ης Φεβρουαρίου 1981;
Ασφαλώς ωστόσο δε συναπαντήθηκε με την εργασία μου που έχει τίτλο Ορισμένα σχετικά με τον Συνοικισμό των Μικρασιατών προσφύγων της Νέας Φιλαδέλφειας, Κέντρο Ιστορίας Νέας Φιλαδέλφειας (ΚΙΝΕΦΙΛ), 2010 και την εκεί σημειούμενη βιβλιογραφία.
Ο σεισμός του 1981, και η αντιμετώπιση των συνεπειών του δεν εκρίθησαν αξιοσημείωτα σ’ ένα βιβλίο που έκανε χαρούμενο τον τέως δήμαρχο Αριστείδη Βασιλόπουλο…
(*) Σχετικά με την ανάπλαση των Μικρασιατοπροσφυγικών συνοικισμών βλ. τη σύντομη τοποθέτησή μου στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 13 Σεπτεμβρίου 2016. Για περισσότερα στη σημειούμενη βιβλιογραφία στην εργασία μου για τον συνοικισμό των Μικρασιατών προσφύγων της Νέας Φιλαδέλφειας.
Κώστας Π. Παντελόγλου
