Ένα από τα ζητήματα σημασίας για την περιοχή ΝΦ-ΝΧ ήταν αυτό του Ποδονίφτη, της κάλυψής του ή μη – πώς αντιμετωπίστηκε από τους επικεφαλής της Νέας Ιωνίας, της Νέας Φιλαδέλφειας, της Νέας Χαλκηδόνας τις δεκαετίες του ’70, του ’80, αλλά και αργότερα, τα τελευταία ήδη 30 χρόνια.
Τι διεκδικούσαν ο Γιάννης Δομνάκης, ο Σάββας Σταματιάδης, ο Μάριος Τσαγκάς και τι πέτυχαν οι ίδιοι και οι μεταγενέστεροι αυτών, όπως επί παραδείγματι ο διατελέσας δήμαρχος της ΝΦ Παντελής Γρετζελιάς και ο δήμαρχος ΝΧ Νίκος Παπαμικρούλης;
Ο συγγραφέας του κεφαλαίου για τη μεταπολίτευση στην περιοχή δεν κατατοπίζει σχετικά. Καθόλου δεν αναφέρεται στο θέμα αυτό, όπως δεν αναφέρεται και στην πλημμύρα του Οκτωβρίου 1994 – ένα από τα κορυφαία περιστατικά της μεταπολίτευσης στην περιοχή.
Αναφορά σε ενέργειες των σχετικών κρατικών υπηρεσιών και οργανισμών και των επικεφαλής τους εκάστοτε δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχουν και αναφορές σε αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων, σε λαϊκές κινητοποιήσεις και σε δημοσιεύματα.
Ωστόσο τέτοιες ανακεφαλαιώσεις και σχόλια, τολμηρών γλωσσικών και κοινωνικοπολιτικών διατυπώσεων, υπάρχουν στον τοπικό και τον αθηναϊκό τύπο. Απορεί κανείς πώς δεν συναπαντήθηκε μαζί τους ο συγγραφέας της 45ετούς μεταπολίτευσης στην περιοχή μας.
Μια άλλη περίπτωση είναι η “φύτευση” ενός Δημαρχείου στη ΝΦ, που καμιά συνάφεια δεν έχει με τα τριγύρω κτίρια του Μικρασιατοπροσφυγικού συνοικισμού της ΝΦ. Γι’ αυτή τη “φύτευση” κάποιοι πήραν μέρος σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, κάποιοι απένειμαν βραβεία (επιτροπή κρίσεως), κάποιοι σχολίασαν αρνητικά. Τα ονόματα αυτών δεν έπρεπε να γραφτούν εις τας δέλτους της τοπικής ιστορίας;
Αυτοί που κληροδότησαν αρχιτεκτονικά αταίριαστα επί του εδάφους του Συνοικισμού της ΝΦ, όπως επί παραδείγματι το κτίριο της πρώην πλέον Εμπορικής Τράπεζας, δεν έπρεπε να “κοσμούν” σελίδες που φιλοδοξούν ιστορικές διαδρομές στη ΝΦ μέσα στον 20ο αιώνα;
Αυτοί εκ των αρμοδίων που δεν περιφρούρησαν το χαρακτήρα και το χρώμα του Συνοικισμού των Μικρασιατών Προσφύγων στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτοί που ανέχθηκαν ή και συναίνεσαν σε αρχιτεκτονικά αταίριαστα ακόμα και άμεσα πέριξ του Συνοικισμού ΝΦ, όπως επί παραδείγματι εκείνο της πολυ-πολυκατοικίας που φύτρωσε στον χώρο που καταλάμβανε το κοσμικό κέντρο “Πίνδος”, που περικλείονταν από τις οδούς Εφέσου, Πίνδου και Τυάνων, ορθό να μένουν στο απυρόβλητο, να εξασφαλίζουν την ασυλία της τοπικής ιστορίας;
Κώστας Π. Παντελόγλου
