Απόσπασμα από ένα κείμενο της Μαρίας Κυρτζάκη, που περιλαμβάνεται σε αφιέρωμα του περιοδικού “Η Λέξη” στον ποιητή-ακτινολόγο Μανόλη Αναγνωστάκη (τεύχος 186, Οκτώβριος Νοέμβριος 2005), είναι όσα παρακάτω καταχωρώ στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”:
“Φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη τον καιρό της δικτατορίας, βρέθηκα ένα απόγευμα στο βιβλιοπωλείο “Βιβλιοθήκη” του Μανόλη και της Νόρας Αναγνωστάκη (έτσι το έλεγα, παρόλο που το βιβλιοπωλείο είχε άλλους δύο συνεργάτες). …
… κατευθύνθηκα στα ράφια του βιβλιοπωλείου ψάχνοντας δεν θυμάμαι τώρα πια για ποια βιβλία. Τα βρήκα και, πριν προλάβω να απομακρυνθώ από τα ράφια, το μάτι μου έπεσε σε δύο ποιητικές συλλογές του Σαχτούρη [“Τα στίγματα” (1962) και “Σφραγίδα ή Όγδοη Σελήνη” (1964)] … Τις κράτησα στα χέρια μου, τις περιεργάστηκα, τις φυλλομέτρησα, ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Τις ξανάβαλα όμως στη θέση τους στο ράφι και στράφηκα στη Νόρα να πληρώσω. Είχε τελειώσει σχεδόν αυτή η διαδικασία, όταν ο Αναγνωστάκης πλησίασε προσθέτοντας τις δύο συλλογές στα βιβλία που ήδη είχα αγοράσει με την φράση “Αυτά είναι από μας”, και η Νόρα να χαμογελάει. Στην δική μου επιμονή να πληρώσω το αντίτιμο των δύο βιβλίων, εκείνος μου αντέταξε αφοπλιστικά: “Μα πουθενά δεν αναγράφεται τιμή. Βλέπεις εσύ να γράφει πουθενά τιμή;”
… Τους ευχαρίστησα και τους δύο και έφυγα. Βαθειά συγκινημένη· και για το δώρο βέβαια, αλλά κυρίως από τη γενναιοδωρία ψυχής αυτού του ποιητή προς ένα ομότεχνό του, τον Μίλτο Σαχτούρη – γενναιοδωρία που χαρακτηρίζει, πιστεύω, και το μέγεθός του…”
Κώστας Π. Παντελόγλου
