Είπα μ’ αφορμή κάποιες συμπεριφορές δημοπαραγόντων και παρατρεχάμενων, αλλά και επιδιωκόντων θέσεις στους αρμούς της τοπικής εξουσίας, να αφιερώσω μερικά σημειώματά μου σε μερικές τέτοιες συμπεριφορές…
Φυσικά από Διός άρξασθαι, που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, το οποίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει πως από τον Παντελή Γρετζελιά αρχίζω.
Ο Παντελής Γρετζελιάς θαρρεί πως πολιτικά ατιμώρητα μπορεί να ανεμίζει την επιδίωξη της τακτοποίησης των τέκνων του στους αρμούς της τοπικής εξουσίας καταρχήν και μετά βλέπουμε. Είναι δηλαδή, λίγο-πολύ, οπαδός της κληρονομικής δημαρχίας.
Γιατί όχι, εδώ ο Κωνσταντίνος ο Β’ και τα τέκνα του δεν παύουν να ελπίζουν…
Λογικό ωστόσο, διότι και άφαντος ήταν, αφού δε μετείχε στον αντιμοναρχικό αγώνα του 1974, αν και 25χρονος, παρά που και το κόμμα του μετείχε στην Αντιμοναρχική Επιτροπή ΝΦ-ΝΧ (με τους Γκρινιάτσο και Θεοδωρόπουλο). Άγευστος πολιτικά είναι λοιπόν των σχετικών. Εξ ου και…
Εκτός αν πιστεύει πως το Αντιμοναρχικό ογδόντα τόσο τοις εκατό της Νέας Φιλαδέλφειας έχει αναληφθεί εις τους ουρανούς…
Τον διαβεβαιώ πως κάτι έχει μείνει για να αντιταχθεί στις ιδιοτελείς βλέψεις του – τα τέκνα του δε, με τα τόσα προσόντα που επικαλείται, ας μην αφήνουν περιθώρια αρνητικού σχολιασμού τους, στρεφόμενα σε άλλες κατευθύνσεις, προς δικαίωσιν των κόπων που κατέβαλαν για να κατακτήσουν τα προσόντα τους. Έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους για εδώ, αργότερα, με τις δικές τους δυνάμεις…
Κώστας Π. Παντελόγλου
