Από το έργο του λόγιου, συγγραφέα, ιστορικού και κατεξοχήν Αθηναιογράφου Δημητρίου Καμπούρογλου με τίτλο Σειραί είναι όσα ακολουθούν.
Δια του όρου Σειραί εχαρακτηρίζοντο, κατά τους Βυζαντινούς κυρίως χρόνους – σημειώνει ο Δημήτριος Καμπούρογλου – Συλλογαί αποσπασμάτων ποικίλου περιεχομένου.
Από ειδική έκδοση για την εφημερίδα Το Βήμα (2009) αποσπώ τα όσα παρατίθενται:
“Η πελωρία Ιτιά της Καλοπούλας – περί Καισαριανής πρόκειται – παρέχει μίαν εικόνα του Ελληνισμού, ο οποίος και όταν ακόμη του γίνεται εξοντώσεως πόλεμος, δεν χάνεται και ενθυμούμαι τον θυμόν ενός μακαρίτου ξένου κορνιζοποιού, τον οποίον εξωτερίκευσε τρίβοντας και την γην με το πόδι του “για το Ρωμαίικο που όσο και να το τσαλαπατήσης πάλι φυτρώνει”.
Υπέροχον εξεικόνισιν της αθανασίας της Ελληνικής φυλής παρέχεις εις ημάς ο Φώτιος λέγων: “Κλάδος ευθαλής καρπόν ωραίον φέρων περιήρηται· αλλ’ η ρίζα μένει”.
Μαζί με πολλά άλλα λοιπόν και η Ιτιά της Καλοπούλας εξοντώθη. Από την ρίζαν της όμως εφύτρωσαν δειλά δειλά πεντέξ βεργούλες. Συγχρόνως κάποιος φιλόδενδρος εφύτευσεν εκατέρωθεν και δύο πλατάνους, οι οποίοι μεγαλώνουν μαζί με της Ιτιάς τις βέργες, σαν εγγόνια της Ιτιάς από γαμβρόν άλλης οικογενείας.
Ώστε εις το Άλσος της ιεράς αυτής πηγής, πρέπει να προστεθούν οι πλάτανοι και η ιτιά που λείπουν από τον ύμνο της (σελ. 54-55)
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου (1852-1942) σπούδασε νομικά, άσκησε δικηγορία επί δεκαπενταετία, υπήρξε διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το 1927 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ αργότερα υπήρξε και Πρόεδρός της.
