Υποσχέθηκα χθες να αναφερθώ και στον κίνδυνο της πυρκαγιάς· δεν θα γράψω κάτι καινούργιο, μόνο θα επαναλάβω ό,τι έγραψα σχετικά στις 8 Απριλίου 2016:
“Τι προβλέπει η Απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος για το θέμα του τίτλου, όσον αφορά την Αγιά Σοφιά του Μελισσανίδη;
«Κατά την κατασκευή του έργου … να λαμβάνονται όλα τα μέτρα πυροπροστασίας και ελαχιστοποίησης του κινδύνου μετάδοσης πυρκαγιάς σε παρακείμενες περιοχές και σε δασική βλάστηση. Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των περιπατητών και επισκεπτών του Άλσους καθόλη τη διάρκεια του 24ώρου κατά την εκτέλεση των εργασιών. Ο τρόπος οργάνωσης της αντιπυρικής προστασίας να ελεγχθεί από την επιβλέπουσα Υπηρεσία πριν την έναρξη των εργασιών».
Τι σημαίνουν αυτά που μόλις παρέθεσα; Σημαίνουν ότι ο Υπουργός «Περιβάλλοντος» έβαλε την υπογραφή του σε μια Απόφαση που μετατρέπει σε ζητούμενο κάτι που κατά κοινή λογική θα έπρεπε να είναι ήδη δεδομένο. Ας επαγρυπνούμε λοιπόν ιδιαιτέρως γι’ αυτό!”
Θα ήθελα ωστόσο τώρα εδώ να σημειώσω δύο πράγματα: πρώτον τη μεγάλη ευθύνη όσων δεν δέσμευσαν με σιδερένιας αυστηρότητας προδιαγραφές ως προς αυτό το σημείο, τόσο την κατασκευή της “Αγιά Σοφιάς”, όσο και της υπογειοποίησης – και δεύτερο την αυξημένη ευθύνη της δημοτικής αρχής και των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου ΝΦ-ΝΧ ως προς την σχετική επίβλεψη και επαγρύπνηση…
Κώστας Π. Παντελόγλου
