Αντλώντας από το βιβλίο του Γιώργου Λεονταρίτη Αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι… Δημοσιογραφία, Θέατρο – μια εποχή, Εκδόσεις Προσκήνιο 2005, σημειώνω (τα εντός αγκυλών είναι προσθήκες δικές μου):
“[Από τις Τράλλεις (Αϊδίνιο) της Μικράς Ασίας] και … ξαναγεννημένος στην Αθήνα, όπως άρεσε στον ίδιο να το λέει και να το διακηρύσσει με περηφάνεια, εγκλιματίστηκε τέλεια στο “κλεινόν άστυ”, στο οποίον, ως ελάχιστο δείγμα της αγάπης του αφιέρωσε ένα από τα ωραιότερα και πιο γνωστά τραγούδια του. Το περίφημο “Αθήνα και πάλι Αθήνα” σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, που απετέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Σοφίας Βέμπο.
… Εμπνευσμένος συνθέτης, με αστείρευτη φλέβα, γοήτευσε και συνήρπασε με τις γλυκιές μελωδίες του, που τραγουδήθηκαν απ’ όλους τους Έλληνες, σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη. Η παράθεσις των τίτλων μερικών τραγουδιών του καθορίζει, νομίζω, επακριβώς, το μέγεθος και την ποιότητα της πολύτιμης προσφοράς του […]: “Ζεχρά”, “Απόψε μελαγχόλησα”, “Θα καθόμουνα πλάι σου”, “Για μας κελαηδούν τα πουλιά”, “Ποια νάσαι συ”, “Ντάγκα ντουγκ το καμπανάκι”, “Αδύνατον να κοιμηθώ”, “Σβήσε με απ’ το χάρτη”, “Ταξί-ταξί”, “Κάτι που το λεν γαλήνη”, “Του Γιάννου η φλογέρα”, “Δεν καθόσουνα στ’ αυγά σου βρε Μπιρμπίλω μου”, “Βρε ντουνιά, νάχα μια μπουνιά”, “Μάτια μου όμορφα”, “Πού νάσαι τώρα”, “Τέτοια μάτια γαλανά”, “Ένας κορίτσαρος”, “Θάθελα λίγο πριν πεθάνω”, “Χαράμι”, “Θα γυρίσει ο τροχός”, “Άρχισαν τα όργανα”, “Άστα τα μαλλάκια σου” κλπ.
Παράλληλα με την σκόρπια, αλλά ογκώδη εργασία του, έγραψε την μουσική 50 περίπου οπερετών και επιθεωρήσεων, καθώς και 10 κινηματογραφικών ταινιών. Την ίδια, όμως, δραστηριότητα με τον “συνθέτη Σουγιούλ” έδειχνε και ο “μαέστρος Σουγιούλ”. [Επί] πολλά χρόνια εμφανιζόταν επικεφαλής της ορχήστρας των καλύτερων κοσμικών κέντρων [μαζί και της “Κομπαρσίτας στη Νέα Φιλαδέλφεια]. Και για όλους τους Αθηναίους γλεντζέδες, η “ορχήστρα Σουγιούλ” αποτελούσε εγγύηση για μια ευχάριστη και διασκεδαστική βραδιά…” (σελ. 111-112).
Κώστας Π. Παντελόγλου
