Θαρρώ πως δεν έγινε κανένας αναπροσανατολισμός. Όλοι έχουν στο νου τους μια απ’ τα ίδια, προπαντός τη συνέχεια του προηγούμενου, που ο χαρακτήρας του είναι κυρίως παρασιτικός.
Ρωμαλέα φωνή για την παραγωγή που είναι χρήσιμη για τον άνθρωπο και το κοινωνικό και εθνικό σύνολο, δεν ακούστηκε.
Κουβέντα για τα σπίτια, την καταλληλότητά τους, τους ελεύθερους χώρους (των οποίων ζητήθηκε η μείωση προς όφελος των καταστημάτων εστίασης), τους ανθρώπινους αθλητικούς χώρους και όχι τα φαραωνικά Κολοσσαία, την κυκλοφορία και τις συγκοινωνίες, τα σχολειά και τα νοσοκομεία…
Πρώτη κουβέντα όχι η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική πρόνοια, αλλά η εστίαση, ο τουρισμός και τα απότοκά τους – κι ας κινδυνεύουμε πραγματικά, μη έχοντας αυτάρκεια, έχοντας ακολουθήσει τις κοιναγορίτικες ευρωπαϊκές νόρμες.
Τρομάζει στ’ αλήθεια κανείς απ’ το χαμηλό επίπεδο που κινούνται τα πράγματα, ο δημόσιος λόγος στο εθνικό, στο περιφερειακό, στο τοπικό επίπεδο…
Η φτώχεια δεν απασχολεί, η διατροφή το ίδιο, το ανέστιο πολλών που θα γίνουν σύντομα πολύ περισσότεροι…
Σε καλό μας!
Κώστας Π. Παντελόγλου
