Ξαστοχούν διάφορα που διαβάζω στο διαδίκτυο, και κυμαίνονται από τον κυβερνητικό ανασχηματισμό και τις βουλευτικές εκλογές ως τον σοσιαλισμό που οι εργαζόμενοι θα παίζουν ενεργό ρόλο στη λήψη, την εφαρμογή και τον έλεγχο των αποφάσεων μέσα από γενικές συνελεύσεις στον κάθε εργασιακό χώρο ή αναφέρονται σ’ ένα νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
Όμως θαρρώ πως οι απλοί άνθρωποι όπου Γης, και στη χώρα μας φυσικά, πρέπει να διεκδικήσουν την εφαρμογή όσων τους υποσχέθηκαν οι Μεγάλοι της Γης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…
Έγραψα στο πρώτο σημείωμά μου, το αφιερωμένο στον καιρό του κορονοϊού με τίτλο “Το κοινωνικό ζήτημα στο φως του κορονοϊού“, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας από τον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας στις 19 Μαρτίου 2020, τι τους υποσχέθηκαν – τους υποσχέθηκαν κοινωνική ασφάλεια, ένα Κόσμο Ανθρώπων απαλλαγμένο από τον φόβο και την ανάγκη…
Η κοινωνική ασφάλεια – σημείωσα στις 19 Μαρτίου 2020 – διαφέρει από τις κοινωνικές ασφαλίσεις διότι περιλαμβάνει κάθε είδους φροντίδα και προστασία των ασθενέστερων οικονομικώς, μαζί δηλαδή με τις κοινωνικές ασφαλίσεις και την κοινωνική πρόνοια και την ιατρική αντίληψη και κάθε μέτρο που τείνει στο ανέβασμα του βιοτικού και πνευματικού επιπέδου του λαού.
Οφείλω βέβαια να πω και με τι όργανο οι απλοί άνθρωποι θα διεκδικήσουν όσα τους υποσχέθηκαν οι Μεγάλοι της Γής κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – το όργανο αυτό κατά τη γνώμη μου είναι η Κοινωνικοπολιτική Κίνηση των Φτωχών, μια και η φτωχοποίηση, η ραγδαία φτωχοποίηση, είναι και θα είναι επί μακρόν το κύριο χαρακτηριστικό του εθνικού βίου.
Έχω ήδη γράψει στις 26 Ιουλίου 2019 στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας σε κείμενό μου με τίτλο “Τι έχουν ανάγκη οι φτωχοί Έλληνες” ότι της Κοινωνικοπολιτικής Κίνησης των Φτωχών επείγει η παρουσία!
Κώστας Π. Παντελόγλου
