Απαιτεί, δε λέω, μια ικανότητα – να εξαφανίζεις όσα συνιστούσαν την κατάσταση πριν την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών και να συμπεραίνεις έτσι στον αέρα ότι “το πολιτικό σύστημα ήταν πλέον παρωχημένο, δεν εξυπηρετούσε την ομαλή ενσωμάτωση των εργατικών λαϊκών μαζών στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη και τη χρονική απομάκρυνση από την ταξική αναμέτρηση με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας” – απαραίτητη πάντα η αναφορά στον ΔΣΕ, αλίμονο – και γι’ αυτό έγινε η δικτατορία των συνταγματαρχών…
Μα τι είναι αυτά που γράφετε, σ.; Τι σκοπό έχουν; Πότε θα κατατοπίσετε σωστά τις νεότερες γενιές που δεν έχουν ζήησει τα γεγονότα; Γιατί αποσιωπάτε το τι ερέθισε τον αντιδραστικό εσμό των Ελλήνων που, στηριγμένος στον πολύμορφο διεθνή παράγοντα, έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες στο γύψο μέχρι νεωτέρας; Γιατί αποσιωπάτε τις ευθύνες σας για τον εφησυχασμό που ενθαρρύνατε τότε; Πώς τιμάτε, όπως λέτε, τη μνήμη των θυμάτων της Χούντας και όσων συνέβαλαν με κάθε μορφή στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης;
Δεν συνεχίζω. Σταματώ εδώ. Διότι δεν είναι εδώ η θέση για μια πραγματεία, μια διατριβή επί του θέματος. Ωστόσο κάτι τέτοιες ανακοινώσεις “ωθούν” τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση – εις μνήμην όσων υπέφεραν και άλλων που υποφέρουν ακόμη, εφόσον άρση των συνεπειών δεν έγινε ποτέ γι’ αυτούς…
Κώστας Π. Παντελόγλου
