Καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” το δεύτερο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – πριν λίγες ημέρες καταχώρησα πάλι εδώ το πρώτο μέρος, όπου και τα κατατοπιστικά εισαγωγικώς:
“Ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών Μάρτιν Ντάις έθεσε την βάση: “Ο Στάλιν έρριξε το δόλωμα και οι εύπιστοι του Νιου Ντηλ(*) τσίμπησαν το αγκίστρι”. Το αντίδοτο, είπε ο Ντάις, είναι κανείς να μην συμμετέχει πουθενά χωρίς να συμβουλεύεται την Αμερικανική Λεγεώνα ή την Τοπική Εμπορική Υπηρεσία. Οι περισσότεροι Αμερικανοί γέλασαν μ’ αυτήν την ανοησία, αλλά σήμερα πολύ λίγοι διαμαρτύρονται όταν η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών αποδίδει όλα τα κακά του κόσμου σε ύπουλη και διαβολική συνωμοσία του κομμουνισμού.
Όλοι οι ιστορικοί, χωρίς εξαίρεση, δέχονται ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, στάθηκε το καλούπι του ακόλουθου μισού αιώνα και ότι τα γεγονότα του 1914-1918 επηρέασαν και σχημάτισαν την σύγχρονη εποχή. Είναι αυτονόητο ότι ο καπιταλισμός, κι όχι ο κομμουνισμός, φέρει την αρχική ευθύνη για ό,τι επακολούθησε. Στα 1914 δεν υπήρχε κομμουνισμός επί της γης. Κανένας κομμουνιστής δεν ζήτησε τον πόλεμο του ’18. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις, ο Κάιζερ, ο Τσάρος, ο Κλεμανσώ, ο Λόυντ Τζωρτζ – οι σουλτάνοι, πασάδες, πριγκηπίσκοι κάθε είδους … αυτοί ήταν οι γεννήτορες της Ρωσικής Επανάστασης, η Σοβιετική Ένωση ήταν το βρέφος του πολέμου. Κι αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κομμουνισμός δεν υπήρχε ουσιαστικά. Οι λιγοστοί αριστερίζοντες σοσιαλιστές με την αρχηγία του Ντεμπς είχαν φυλακιστεί από τον Γουΐλσον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πλούσιο, δυνατό Κράτος, χωρίς πιθανότητα επανάστασης, αλλά οι Αμερικανικοί Οργανισμοί, φοβούμενοι τα αιτήματα της οργανωμένης εργασίας, είδαν τον κομμουνισμό σαν ένα βολικό προπέτασμα καπνού για να σπάσουν τα συνδικάτα.
Η Αμερικανική οικονομική κρίση βάθυνε την παγκόσμια που ήταν το μακροχρόνιο αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η δοκιμασία του καπιταλισμού έδωσες φως σε δύο αντίθετες λύσεις: τον φασισμό στην Γερμανία και το Νιου Ντηλ (στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής).
Ο φασισμός στο εσωτερικό της χώρας κατέστρεφε ενώσεις και δημοκρατικές αλλαγές, ενώ στο εξωτερικό εμφανιζόταν μιλιταριστικά και ιμπεριαλιστικά. Οι ενώσεις και τα δημοκρατικά σχήματα στο εσωτερικό, πάλευαν για ειρήνη και φιλία με το εξωτερικό. Σ’ αυτ(ές τις συνθήκες) ιδρύθηκε η HUAC (House Committee on Un-American Activities).
Από την αρχή η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών πολέμησε το Νιου Ντηλ και υποστήριζε και υποστηριζόταν από τη αντίδραση, στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Όλα τα οφέλη του Νιου Ντηλ, αναμφισβήτητα σήμερα, κοινωνική ασφάλισης, ασφάλεια ανεργίας, ο νόμος εργασίας του Βάγνερ, ο νόμος “περί ωρών απασχολήσεως και βαρών”, χαρακτηρίστηκαν από τον Ντάις σαν κομμουνιστικά. Από την αρχή η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών υποστηρίχθηκε από την Κου-Κουξ Κλαν, τον Πάτερ Κάφλιν, τον Τζέραλντ Σμιθ, τον Τζόζεφ Καμπ και άλλους γηγενείς φασίστες που πολλοί απ’ αυτούς κατηγορήθηκαν αργότερα για προσηλυτισμό. Η ναζιστική Γερμανία χρησιμοποίησε την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών σαν πηγή της προπαγάνδας της ότι το Νιου Ντηλ ήταν κομμουνιστικό. Τα μέλη της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών υπεράσπισαν τον φασισμό στο εξωτερικό μέχρι το Περλ Χάρμπορ.
Από την αρχή η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών πολέμησε την φυλετική ισότητα. Η επίθεσή της εναντίον του κομμουνισμού δεν είναι παρά ένα παραπέτασμα για τον πραγματικό της στόχο: την πλειοψηφία του Αμερικάνικου λαού. Ο Καθηγητής Γουίλλιαμ Γκέλλερμαν υπογράμμισε εύστοχα το γεγονός: “Η Επιτροπή είχε την πρόθεση να επιτελέσει ένα έργο που δεν μπορούσε να γίνει νόμιμα. Οι Ρεμπουμπλικάνοι και οι Αντι-Νιου Ντηλ Δημοκρατικοί, ανυπομονούσαν να εξαφανίσουν το Νιου Ντηλ. Η Επιτροπή του Ντάις στάθηκε ένας “οργανισμός μετώπου” για την αντίδραση και των δύο κομμάτων”.
Η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών αποτελεί ακόμη ένα μέτωπο ρατσισμού και αντίδρασης. Το πραγματικό της θύμα δεν ήταν ο κομμουνισμός αλλά η δημοκρατία. Γιατί η Επιτροπή που γεννήθηκε το 1938 για να πνίξει το Νιου Ντηλ και που βοήθησε τον φασισμό, σήμερα επιτίθεται εναντίον του αγώνα των γυναικών για την Ειρήνη, μια Οργάνωση που εκφράζει την αναμφισβήτητη επιθυμία για την ανθρώπινη επιβίωση όλων των Αμερικανών.
Η ανακριτική αρμοδιότητα των Επιτροπών του Κογκρέσσου απορρέει από την συνταγματική ισχύ του Κογκρέσσου να νομοθετεί, αλλά ο Πρόεδρος της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών Τζι Πάρνελ Τόμας δεν έκρυψε τον πραγματικό σκοπό της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών: “Το κύριο μέλημα της Επιτροπής ήταν πάντα ο εντοπισμός των αντι-αμερικανικών ατόμων και των αντιαμερικανικών τους ενεργειών”. Αυτή η ανακριτική αρμοδιότητα καταρρίφθηκε ως παράνομη από το Ανώτατο Δικαστήριο μέσω του αρχιδικαστή Γουώρρεν.
Το να δημιουργηθή ατμόσφαιρα πειθαρχίας και τρόμου στην Αμερική δεν είναι εύκολο πράγμα και το κατόρθωμα της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα δεν πρέπει να υποτιμηθή. Η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών ανέπτυξε τεχνικές που ήταν απίθανο να εφαρμοστούν στο Έθνος, ένα μίγμα του Μάντιζον Άβενιου και του Μάιν Καμπφ. Έμαθε να μαλακώνει την αντίδραση του καταναλωτή σύμφωνα με την έξυπνη πρόβλεψη του Χουέκ Λονγκ: “Εάν ο φασισμός ερχόταν στην Αμερική, αυτό θα γινόταν μέσα στα πλαίσια ενός προγράμματος Αμερικανισμού”.
Τελειώνει στο σημείο αυτό το δεύτερο μέρος του γραφτού με το θέμα του τίτλου – θα επανέλθω με το τρίτο μέρος, πάλι εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
