Σκέφτομαι πόσο πολύ θα βοηθούσε και τώρα, τον καιρό του κορονοϊού, η ύπαρξη ενός καλοδουλεμένου και διαρκώς επικαιροποιούμενου Προγράμματος Λαϊκών Διεκδικήσεων και βεβαίως και Εκλογικού Προγράμματος – όχι μόνο για να αντιτάσσεται μια άλλη λεπτομερής αναλυτικά τεκμηριωμένη πολιτική στην κυβερνητική, την οποία κυρίως χαρακτηρίζει ένας καταιγισμός αρνητικών ρυθμίσεων που χειροτερεύει τους όρους ζωής των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, αλλά και να εδράζονται οι προσπάθειες και οι αγώνες των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα εργατοϋπαλληλικά σωματεία, στους γεωργοκτηνοτροφικούς συνεταιρισμούς, στα επιμελητήρια, στα πανεπιστήμια και αλλού σε στερεά, αδιάσειστη βάση.
Από το Β’ Συνέδριό της, τον Δεκέμβριο του 1962, η προδικτατορική ΕΔΑ βγήκε με ένα τέτοιο Πρόγραμμα Λαϊκών Διεκδικήσεων, ενώ ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 17ης Νοεμβρίου 1974, η Ενωμένη Αριστερά κατάρτισε Εκλογικό Πρόγραμμα.
Θαρρώ πως και στον καιρό μας, μάλιστα τον καιρό του κορονοϊού, Προγράμματα αυτού του τύπου είναι δυνατόν να καταρτιστούν και να επικαιροποιούνται, και να αποτελούν κοινωνικοπολιτικό εξοπλισμό των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων σε όλα τα μέτωπα των προσπαθειών και των αγώνων.
Κώστας Π. Παντελόγλου
