Και τον Νίκο Αντωνόπουλο (Καλέγια) δεν ανέφερε ο κύριος Σερετάκης

Ο Νίκος Αντωνόπουλος (Καλέγιας) γεννήθηκε στη Σμύρνη. Ήταν ένας από τους πρώτους κατοίκους του Συνοικισμού των Μικρασιατών Προσφύγων της Νέας Φιλαδέλφειας.

Αυτός και ο Νίκος ο Ποριώτης ήταν τα βασικά στηρίγματα του “Ιωνικού”, της ποδοσφαιρικής ομάδας του “Ιωνικού”, που γήπεδό του ήταν το γήπεδο που είχαν φτιάξει με τα ίδια τους τα χέρια, όπως έχει δηλώσει ο αδελφός του Νίκου, ο Δημήτρης Αντωνόπουλος στην εφημερίδα Ευκαιρίες και Προσφορές (βλ. έκτακτο τεύχος Αύγουστος 1990, αλλά και στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας, 2 Δεκεμβρίου 2019) και δόθηκε τελικά στην ΑΕΚ.

Ο Νίκος Αντωνόπουλος (Καλέγιας) πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ – ο Γιάννης Λεοντίδης, στο Ημερολόγιό του των Δεκεμβριανών και της υποχώρησης, που δημοσιεύτηκε στο Αρχειοτάξιο 21 των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (Δεκέμβριος 2019), αναφέρεται και στον Νίκο Αντωνόπουλο (Καλέγια).

Ο Νίκος Αντωνόπουλος (Καλέγιας), που ήταν φίλος του πατέρα μου Παντελή Παντελόγλου, αλλά και μέλος της μεγάλης αντιστασιακής αριστερής συντροφιάς του καφενείου “Κρυστάλ” της πλατείας Πατριάρχου, εικονίζεται σε φωτογραφίες της Μακρονήσου του έτους 1950, που μου εμπιστεύτηκε, όπως έχω ήδη σημειώσει, ο παλαιός Φιλαδελφειώτης αγωνιστής Βύρων Βερνέζης.

Ο Νίκος Αντωνόπουλος (Καλέγιας) κατοικούσε στην οδό Δαρδανελλίων (περιοχή Αγίας Τριάδας) και ήταν βιοτέχνης, παράγοντας λουράκια απολύτως απαραίτητα στα ρολόγια χειρός.

Θυμάμαι τον Νίκο Αντωνόπουλο (Καλέγια) παριστάμενο στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της προδικτατορικής ΕΔΑ τα χρόνια του ’60, επίσης τον πρώτο καιρό της Μεταπολίτευσης στις εκδηλώσεις της “Ενωμένης Αριστεράς” (1974), της Αντιμοναρχικής Επιτροπής (1974), αλλά και των Ενωμένων Δημοκρατικών Δυνάμεων (1975) – πάντα ιδιαίτερα δραστήριος την ημέρα των εκλογών βουλευτικών, δημοψηφίσματος και δημοτικών.

Τον Νίκο Αντωνόπουλο (Καλέγια) θυμάμαι παρόντα και στις πρώτες συνάξεις, που έδωσαν κάποια υπόσταση στο κομμουνιστικό κόμμα στη Νέα Φιλαδέλφεια, μετά την νομιμοποίησή του.

Κώστας Π. Παντελόγλου