Ο δήμος ΝΦ-ΝΧ εμφανίζεται φέτος ως διοργανωτής ορισμένων θερινών κινηματογραφικών προβολών, που θα πραγματοποιηθούν στον Πολυχώρο Δροσίνη στη Νέα Χαλκηδόνα από τις 26/6.
Τα δελτία τύπου του δήμου για το πρώτο τριήμερο των εκδηλώσεων, αναφέρουν ότι οι δύο κινηματογραφικές ταινίες που θα προβληθούν “επιλέχθηκαν”. Από ποιον “επιλέχθηκαν”; Ποιος τις “επέλεξε”; Μεταξύ ποιων άλλων; Το πάντα κακογραμμένο δελτίο τύπου επιχειρεί να καλύψει απλώς τη συνήθη διαδικασία με την οποία προκύπτουν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στους περισσότερους δήμους: κάποιος ιδιώτης (συχνά “δικός μας” ή έχων τις κατάλληλες επαφές) φέρνει μια έτοιμη πρόταση, ο δήμος την εμφανίζει υπό μορφήν μελέτης της υπηρεσίας, το δημοτικό συμβούλιο εγκρίνει το έργο που μόνο ένας μπορεί να υλοποιήσει και οι όποιες προσκλήσεις ενδιαφέροντος για απευθείας αναθέσεις είναι για τα μάτια του κόσμου. Στο τέλος, ο δήμος αγοράζει γουρούνι στο σακί και οι κάτοικοι της πόλης καταναλώνουν το όποιο πολιτιστικό προϊόν, χαμηλού συνήθως επιπέδου.
Αυτό βεβαίως είναι σύνηθες και πραγματικό και δείχνει κυρίως την ένδεια των δήμων σε κατάλληλους ανθρώπους, αιρετούς και υπαλλήλους, που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα συνεκτικό πολιτιστικό πρόγραμμα, όπου, φυσικά, κάποιοι θα πληρωθούν για τη δουλειά τους. Εντέλει, διαμορφωτές της πολιτιστικής πολιτικής των δήμων εμφανίζονται να είναι οι ιδιώτες που κάνουν τις προτάσεις, οι εκδηλώσεις επαναλαμβάνονται καρμπόν από δήμο σε δήμο και η “πολιτιστική δράση” μετατρέπονται σε μερικές ευκαιρίες για φωτογραφίσεις.
Στην περίπτωσή της ΝΦ-ΝΧ, το πράγμα έχει μια παραπάνω φαιδρότητα, καθώς ο δήμαρχος έχει παρουσιάσει υποτίθεται ολόκληρη στρατηγική για τον πολιτισμό στο δήμο σε ειδική εκδήλωση πριν λίγους μήνες, (“Ζούμε πολιτισμό”, την είπε, αν έχετε τον Θεό σας…), ενώ έχει κρατήσει ο ίδιος τη σχετική ευθύνη. Τι είπε τότε ο Γιάννης Βούρος;
“… η πολιτιστική δραστηριότητα του Δήμου είναι απαραίτητο να βασίζεται αφενός μεν σε στέρεη οργανωτική δομή ώστε να υποστηρίζονται αποτελεσματικά όλες οι δραστηριότητες, αφ’ ετέρου σε σωστά δομημένη και πολύπλευρη θεματολογία με υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο”.
Βεβαίως ο Γιάννης Βούρος έχει επί χρόνια βιοποριστεί στον πολιτιστικό τομέα της οικονομίας και ξέρει πώς γίνονται οι δουλειές σ’ αυτόν τον χώρο. Σκίζει λοιπόν χωρίς φόβο και πάθος σε χίλια κομματάκια τις εξαγγελίες του φθινοπώρου για στέρεη οργανωτική δομή και εισηγείται, κατά τη συνήθη νόρμα, ως εξής την επιλογή μιας από τις ταινίες που θα προβληθούν:
“ΘΕΜΑ: Η έννοια του κοινωνικού αποκλεισμού και η σημασία της συντροφικότητας θίγονται διακριτικά -αλλά ουσιαστικά- μέσα από απλοϊκά αφηγηματικά ευρήματα, ενώ μένουν ανεκμετάλλευτες οι ενδιαφέρουσες προοπτικές της πλοκής. Προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά”
Κύριε Βούρο, ποια στέρεη οργανωτική δομή έψαξε την κινηματογραφική παραγωγή και κατέληξε ότι έπρεπε να επιλέξει μια ταινία με απλοϊκά αφηγηματικά ευρήματα και ανεκμετάλλευτες προοπτικές της πλοκής; Τι πάθατε, ξεχάσατε τις εξαγγελίες του φθινοπώρου και τον Τένεσι Ουίλιαμς και σας έχουν γίνει δεύτερη φύση τα απλοϊκά αφηγηματικά ευρήματα ή δεν διαβάζει κανείς τις προχειρότητες που πρότεινε ο ενδιαφερόμενος εργολάβος (και καλά έκανε για τον ίδιο, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα);
Πέρα από την πικρή πλάκα, ζούμε σε έναν δήμο που διαθέτει μια διοίκηση ανυπόφορης προχειρότητας, όπου οι αντιφάσεις χτυπάνε κόκκινο, κι ενώ τα χρόνια περνούν, γενιές ολόκληρες καταδικάζονται σε μέτριο και βγάλε επίπεδο δημόσιας ζωής, ποιότητας καθημερινής ζωής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Εκκλησιοποίηση της παιδείας, γηπεδοποίηση της εκκλησίας, πολιτιστικοποίηση του γηπέδου και το όραμα της “πόλης του κεμπάπ”, οδηγούν μια περιοχή ιδιαίτερης ιστορίας, ομορφιάς και δυνατοτήτων σε μαρασμό και εξαφάνιση. Κάποιοι έχουν βαμμένα τα χέρια τους με αίμα σε αυτή τη διαδικασία, κάποιοι άλλοι τα έπλυναν ως Πόντιοι Πιλάτοι. Στο τέλος, οι ευθύνες θα αποδοθούν από την ιστορία. Εκεί, ο Γιάννης Βούρος θα έχει κάποιες χρυσές σελίδες ευθύνης, τόσο στα μεγάλα, όσο και στα μικρότερα.
π.
