Ο Πλούταρχος Στεφανίδης ήταν από τους παλαιότερους κατοίκους του Μικρασιατοπροσφυγικού συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας· κατοικούσε με τις δυο αδελφές του στην οδό Κυδωνιών, προς τη μεριά του 2ου Δημοτικού Σχολείου, του Σχολείου του Μεγάλου, όπως το λέγαμε, έργο του καλού αρχιτέκτονα Νικόλαου Μητσάκη.
Ο Πλούταρχος Στεφανίδης, στις Δημοτικές Κοινοτικές Εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934, τις πρώτες αφ’ ότου αναγνωρίστηκε στους Μικρασιατοπροσφυγικούς συνοικισμούς η αυτοδιοίκησή τους, με απόσπαση από τον Δήμο Αθηναίων στον οποίο έως τότε ανήκαν, υπήρξε υποψήφιος Πρόεδρος της Κοινότητας Νέας Φιλαδέλφειας, έχοντας στο πλευρό του έναν άξιο πνευματικό εργάτη, τον ποιητή και μεταφραστή της κλασικής λογοτεχνίας Γιώργη Σημηριώτη (αδελφό του ποιητή Άγγελου Σημηριώτη που κατοικούσε στη γειτονική Νέα Ιωνία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή), με τον Συνδυασμό του Ενιαίου Μετώπου Εργατών Αγροτών. Απέσπασε τότε ο Συνδυασμός αυτός πάνω από 100 ψήφους· συνετέλεσε και ο πατέρας μου Παντελής Παντελόγλου σε αυτό, μη έχων ακόμη δικαίωμα ψήφου (γεννημένος το 1914), ζητώντας από συγγενείς και φίλους να ψηφίσουν αντ’ αυτού τον Συνδυασμό του Μετώπου Εργατών Αγροτών, όπως μου διηγούνταν.
Ο Πλούταρχος Στεφανίδης πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, συνεισφέροντας το κατά δύναμιν, μιας κάποιας ηλικίας ήδη εκείνος μικρόσωμος και φιλάσθενος, κατέχων ωστόσο – έναντι της ορμής των νεωτέρων – μια δυσκολοκατάκτητη πείρα.
Τον Πλούταρχο Στεφανίδη τον γνώρισα μικρό παιδί, καθότι φίλος και ομοϊδεάτης του πατέρα μου· τον έβλεπα συχνά αφού κατοικούσε στον δρόμο που πήγαινα στο σχολείο (δημοτικό, γυμνάσιο). Το στέκι του ήταν στο καφενείο “Αίγλη” του Τέρματος. Ήταν ζωηρά ενδιαφερόμενος για τις πολιτικές εξελίξεις και τα δημοτικά της πόλης μας, συμφωνούσε και ενθάρρυνε τις ενέργειές μου τόσο τον καιρό της προδικτατορικής ΕΔΑ, όσο και τον πρώτο καιρό της μεταπολίτευσης μέχρι και τις Δημοτικές Εκλογές του 1975, που συχνά, συγκεκριμένα και όχι γενικολογώντας, τα λέγαμε.
Κώστας Π. Παντελόγλου
