Ενόψει των 50χρονων του ΚΚΕ η Κεντρική του Επιτροπή δημοσίευσε στο περιοδικό του “Νέος Κόσμος” (τεύχος 9, Σεπτέμβρης 1968, σελ. 3-41) σχετικές με το γεγονός Θέσεις. Στις Θέσεις αυτές περιλαμβάνονται και ορισμένα σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949).
Καταχωρώ πιο κάτω μερικά απ’ αυτά· και τούτο για να γνωρίζουν όλοι, και ιδίως οι της νέας γενιάς, ότι υπήρχαν χρόνια, μάλιστα πιο κοντά στα γεγονότα, που ο εμφύλιος δεν χαρακτηριζόταν ως η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, όπως διατείνεται η Μαΐλεια πλευρά…
“Η σκληρή πάλη του ελληνικού λαού για την κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας, την αποτροπή του εμφυλίου πολέμου και την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη έφτασε στο κρίσιμο σημείο την άνοιξη του 1946. Τότε ακριβώς εκδηλώθηκε καθαρά η αντιφατικότητα και το αλλοπρόσαλλο της πολιτικής της τότε καθοδήγησης Ζαχαριάδη. Αντί να ακολουθήσει με μεγαλύτερη επιμονή την γραμμή της συμφιλίωσης και της πάλης για την ομαλή εσωτερική εξέλιξη, κάνοντας τους απαραίτητους ελιγμούς και συμμετέχοντας στις εκλογές, άφησε να παρασυρθεί εκεί που την έσπρωχναν οι Άγγλοι και η ντόπια Αντίδραση, στην ένοπλη αναμέτρηση, χωρίς η εργατική τάξη και ο λαός να έχουν πειστεί, με την ίδια τους την πείρα, για την ανάγκη του ένοπλου αγώνα. Ένα ακριβώς χρόνο μετά τη Βάρκιζα, το Φλεβάρη του 1946, η 2η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής, με την απόφασή της, προσανατόλιζε το Κόμμα γενικά στην ένοπλη αναμέτρηση. Λίγο μετά την Ολομέλεια αποφασίζεται από το Πολιτικό Γραφείο η αποχή από τις εκλογές του Μάρτη 1946, που αποτέλεσε λάθος καθοριστικής σημασίας, με βαρύτατες συνέπειες για το Κόμμα και το κίνημα. Έτσι, χωρίς να ωριμάσει μια βαθειά επαναστατική κρίση, χωρίς να έχει δημιουργηθεί ο απαραίτητος συσχετισμός δυνάμεων και χωρίς καν να υπάρχει ευνοϊκή εξωτερική κατάσταση, ρίχτηκε το Κόμμα στον ένοπλο αγώνα, πράγμα που προδιέγραψε την έκβασή του. Δεν είχε γίνει ούτε η αναγκαία οργανωτική-τεχνική προετοιμασία… στην πορεία έγιναν και άλλα σοβαρά σεχταριστικά λάθη από μέρους της καθοδήγησης, όπως ήταν ο προσανατολισμός στην σοσιαλιστική επανάσταση και η θέση που πάρθηκε σχετικά με την σλαβομακεδονική μειονότητα.
Πενήντα χιλιάδες νεκροί, 6.500 δολοφονημένοι από τα εκτελεστικά αποσπάσματα με απόφαση των στρατοδικείων, 40.000 φυλακισμένοι και κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου υποβάλλονταν σε φρικτά βασανιστήρια, ένα εκατομμύριο ξεριζωμένοι από τις εστίες τους αγρότες και 60.000 εκπατρισμένοι είναι ο απολογισμός του εμφυλίου πολέμου, στον οποίο έριξαν τη χώρα η ντόπια Αντίδραση, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές…”.
Όσα παραπάνω καταχώρησα περιλαμβάνονται και στην έκδοση “Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα”, τόμος δέκατος, 1967-1974, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2009, σελ. 232.
Υπενθυμίζω ότι πριν τη διατύπωση των Θέσεων αυτού, τον Φεβρουάριο του 1968, είχε πραγματοποιηθεί η 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και η διάσπαση του κόμματος (η διαγραφή και αποχώρηση των “ανανεωτών” και η παραμονή σ’ αυτό μόνο των “δογματικών” υπό την ηγεσία του Κώστα Κολιγιάννη). Οι παραπάνω σημειωθείσες Θέσεις των τότε “δογματικών” διατυπώθηκαν λίγο μετά τη διάσπαση, τον Σεπτέμβριο του 1968.
Κώστας Π. Παντελόγλου
