Μετά την έλευση του βασιλέα Γεώργιου του Β’ εκ νέου στην Ελλάδα, όρκισε αυτός κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή και προκηρύχτηκαν εκλογές για τις 26 Ιανουαρίου 1936 με το σύστημα της απλής αναλογικής – πήραν μέρος το Κόμμα των Φιλελευθέρων, το Λαϊκό Κόμμα, η Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση, ο Δημοκρατικός Συνασπισμός, το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων και άλλα μικρότερα κόμματα. Πήρε βέβαια μέρος και το Παλλαϊκό Μέτωπο, που εξέλεξε 15 βουλευτές, εκ των οποίων δύο, τον Βασίλη Νεφελούδη και τον Δημήτρη Γληνό, στην περιφέρεια του τέως Δήμου Αθηναίων.
Τι πράττει ως βουλευτής με τη σημαία του Παλλαϊκού Μετώπου ο Δημήτρης Γληνός το σημειώνει συνοπτικά ο Κωνσταντίνος Σιάκαρης σε κείμενό του με τίτλο “Δημήτρης Γληνός: η ζωή και το έργο του”, που περιλαμβάνεται στο αφιέρωμα στον Γληνό του περιοδικού “Διαβάζω” (βλ. τεύχος 61, 26 Ιανουαρίου 1983):
“Ως βουλευτής (ο Δημήτρης Γληνός), έως τον Αύγουστο του 1936 που εκτοπίζεται από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά στην Ανάφη, αναπτύσσει πολύπλευρη δραστηριότητα με ομιλίες στη Βουλή, άρθρα στον τύπο και διαλέξεις για την οικονομία, την τέχνη και τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, προσπαθώντας να αφυπνίσει τις δημιουργικές δυνάμεις του λαού. Χαρακτηριστικός για τη βαθιά γνώση του θέματος και τη σωστή ανάλυση είναι ο λόγος του στη Βουλή για το σταφιδικό ζήτημα (βλ. “Ριζοσπάστης”, 26, 27, 28, 29 και 30 Μαΐου 1936. Τυπώθηκε και σε χωριστό φυλλάδιο, έκδοση “Ριζοσπάστη”)”.
Προσθέτω πως σημαντική υπήρξε η συμβολή του Δημήτρη Γληνού για την υπογραφή του Συμφώνου Σκλάβαινα-Σοφούλη (Παλλαϊκού Μετώπου-Κόμματος Φιλελευθέρων).
Κώστας Π. Παντελόγλου
