Μια και οι πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις στον ευρύτερο γεωγραφικό περίγυρο έφεραν τους Αρμενίους στο προσκήνιο, είπα πως μερικές περί Αρμενίων πληροφορίες θα ήταν χρήσιμο να δουν το φως της δημοσιότητας στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας. Τις αντλώ από το περιοδικό Πολιτικά Θέματα, αρ. Φύλλου 135, 12-18 Φεβρουαρίου 1977, σελ. 41.
“Στην αρχαία Μητρόπολη Βαν των Τουρκαρμενίων δύο μόνον άτομα μιλούν σήμερα την Αρμενική γλώσσα!
Αυτή η πληροφορία και πλήθος άλλες για την καταστροφή του Αρμενικού έθνους υπάρχει σ’ ένα μικρό φυλλάδιο (24 σελίδες) που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο ο Αγγλικός Σύνδεσμος Μειονοτήτων. …
Το φυλλάδιο “Οι Αρμένιοι” έγραψαν δύο Άγγλοι ιστορικοί, ο Καθηγητής Ντέιβιντ Μάσαλλ Λανγκ και ο Κρίστοφερ Τζ. Ουώλκερ.
“Στη Σοβιετική Αρμενία, το Αρμενικό έθνος ζει κάτω από άνετες περίπου συνθήκες, με καλή υγειονομική περίθαλψη και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ικανοποιεί τον Αρμενικό λαό”, σημειώνουν οι δύο συγγραφείς. Το ίδιο δεν συμβαίνει στην Τουρκία. “Οι Τουρκαρμένιοι υποφέρουν από το επίσημο κράτος και από καιρού σε καιρό ορισμένες τρομοκρατικές ενέργειες Αρμενίων εναντίον Τούρκων διπλωματών επαναφέρουν στο διεθνές προσκήνιο την υπολανθάνουσα Αρμενική αντίσταση”, παρατηρούν οι Λανγκ και Ουώλκερ.
Η Γρηγοριανή Αρμενική Αποστολική Εκκλησία υπήρξε το επίκεντρο της εθνικότητος ενός λαού που από το 1895 μέχρι το 1920 είδε ενάμιση εκατομμύριο μέλη του να εξολοθρεύονται με την ξιφολόγχη, τον τουφεκισμό και την πανάρχαια μέθοδο της πείνας.
Η ίδια Εκκλησία διατηρεί την ενότητα του Αρμενικού έθνους σ’ οποιοδήποτε σημείο της “διασποράς” του κι αν βρίσκεται.
“Πόσοι Αρμένιοι, λοιπόν, υπάρχουν;” – κανείς δεν ξέρει ακριβώς κι οι συγγραφείς του φυλλαδίου δεν μπορούν να δώσουν σαφή απάντηση. Υπολογίζονται σε 5,5 εκατομμύρια, από τα οποία 3,5 εκατομμύρια στη Σοβιετική Ένωση και οι υπόλοιποι στις ΗΠΑ, στον Καναδά, Ιράν, Γαλλία, Λίβανο και Συρία. Στην Τουρκία ζουν κατά μία απογραφή 250.000, αλλά κατά μία άλλη 50.000 Τούρκοι υπήκοοι θεωρούν την Αρμενική σαν μητρική τους γλώσσα. …”
Κώστας Π. Παντελόγλου
