Όσα ακολουθούν είναι από μια συνέντευξη του αρχιτέκτονα πολεοδόμου Αριστομένη Προβελέγγιου που δόθηκε στον Απόστολο Διαμαντή τον Ιούλιο του 1998 και δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Αναδημοσιεύτηκε στο Αντί (βλ. τεύχος 699, 12 Νοεμβρίου 1999) όταν ο Αριστομένης Προβελέγγιος πέθανε σε βαθιά γεράματα.
“… Κάθε πέντε χρόνια κτίζεται μια καινούργια πόλη, όση ήταν η παλιά Αθήνα. Έφτασε μέχρι τη Βοιωτία. Για να κτίσεις όμως πρέπει να πάρεις γη. Και την κλέψανε.
-Από ποιους;
-Από την Ελλάδα. Από το δάσος, από το ρέμα κλπ. Από τη δημόσια γη. Το Κράτος καλύπτει αυτή την κλοπή. Είδατε να πιάσουν κανένα; Είναι το εκλογικόν μέσον, είναι ο Μπερισισμός ο ελληνικός: άσ’ τους να κλέψουν, τους κρατάμε και τους απειλούμε και τους αφήνουμε. Όταν έπεσε η χούντα το ’74 έγραψα ένα άρθρο και είπα πως ένα τούβλο να χτιστεί, χωρίς να υπάρχει κοινωνική ανάγκη, είναι ατιμία. Τότε ήμασταν ήδη στα 4 εκατομμύρια. Λοιπόν, για να κρατήσει κανείς ένα χώρο, πρέπει να χτίζει χώρα. Όπως οι αρχαίοι. Όταν γινόντουσαν πολλοί, κάνανε αποικίες. Χτίζαν στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία, χτίζαν παντού. Και αναπτύχθηκε χώρα. Εδώ συρρικνώθηκε η χώρα και έγινε Αθήνα. Η Αθήνα πέρασε ως μοντέλο βέβαια. Και καταστράφηκαν όλοι. …
-Ποιοι λόγοι έσπρωξαν τους αγροτικούς πληθυσμούς προς την Αθήνα;
-Η κακοδιοίκηση. Και το κυνήγι των ανθρώπων. Στις επαρχίες ήταν μειονότητες που κυνήγαγαν τους ανθρώπους. Το μεγάλο κακό άρχισε από την εξολόθρευση των αντιστασιακών. …”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
